خلاصه ماشینی:
"اگر اولی امتیاز دارسی را به قرارداد نفت 1312 تبدیل کرد و برای سلطهی انگلستان به منابع نفت ایران،از نظر حقوق بینالمللی دوام و مشروعیت بخشید،در قرارداد کنسرسیوم نفت ایران،که پس از کودتای 28 مرداد 1322 انجام گرفت،منابع نفت ایران میان کشورهای انگلستان(40 درصد)،آمریکا(40 درصد)هلند(شرکت شل:14 درصد)و شرکت فرانسوی نفت(6 درصد)تقسیم شد این کودتا،افزون بر سرنگون کردن دولت قانونی دکتر مصدق و برقراری دوبارهی تسلط بیگانگان بر نفت ایران،سهم قابل توجهی از این منابع را در اختیار شرکتهای آمریکایی قرار داد، افزون بر اینکه،میان کشورهای امپریالیستی در جلوگیری از رشد قانونیگرایی و استقلال سیاسی ایران در سالهای پس از انقلاب،با پشتیبانی همهجانبه از عراق در تاختوتاز به ایران،محاصرهی عملی ایران با پادگانهای نظامی و تحریک کشورهای عربی علیه ایران همه در راستای پدید آوردن دولت سرسپردهای در ایران است که منافع آمریکا و شرکای آن را در نفت ایران تأمین کند.
تحمیل دوبارهی نابرابریهای شدید درآمدی میان طبقات اجتماعی و نابرابری میان استانها و شهرها و روستاها و روستازدایی شتابان،همهباهم طبقهی اجتماعی با افزایش شدید صادرات و بهای نفت خام،و از اواخر دههی 1340، امکانهای ارزی سترگی در اختیار نظام قرار گرفت که دستیابی به هدفهای کودتای امریکایی را به وسیلهی برنامههای عمرانی و شتاب دادن به رشد نظامیگری آسانتر کرد (به تصویر صفحه مراجعه شود) نو کیسهای را پدید آورد که با ارزشها و رفتارهای اجتماعی بومی،بیگانه و نگاهشان به زندگی فردی،خانوادگی و اجتماعی و ملی دور از منافع ملی و بیشتر برونزا بوده و هست."