خلاصه ماشینی:
"استرالیاییها و سایر اقوام ابتدایی معتقدند که چون در خلوت قرار گرفتن یک مرد با یک زن منجر به بروز یک محبت قلبی ناشایسته میشود لذا برای جلوگیری از روابط جنسی بین خویشاوندان نزدیک، خود را ملزم به رعایت یک سلسله از عادات و رسوم نیز میدانند:در «ملانزی»در جزیره جذامیها وقتی پسر بچه به سن معینی رسید باید خانه مادری را ترک کرده در خانه عمومی(باشگاه)بسر برد.
و معتقد است که زناشویی با محارم اگر در خویشاوندان دور مشکلی ایجاد نکند مسلما در خویشاوندان نزدیک که همخونی آنان شدیدتر است تولید اشکال خواهد کرد: «حرمت علیکم امهاتکم و بناتکم و اخواتکم وعماتکم و خالاتکم و بنات الاخ وبنات الاخت وامهاتکم اللاتی ارضعنکم و اخواتکم من الرضاعة وامهات نسائلم وربائبکم اللاتی فی حجورکم من نسائکم اللاتی دخلتم بهن فان الم تکونوا دخلتم بهن فلا جناح علیکم و حلائل ابنائکم الذین من اصلابکم و ان تجمعوا بین الاختین الا ماقد سلف ان الله کان غفورا رحیما» 25 حرام شده است بر شما مادرانتان و دختران و خواهران و عمهها و خالهها و دختران برادر و دختران خواهر شما و مادرانی که شما را شیر دادهاند و خواهران رضاعی شما و مادران همسران و دختران همسران که در دامان شما پرورش یافتهاند از همسرانی که با آنها آمیزش جنسی داشتهاید و چنانکه آمیزش جنسی با آنها نداشتهاید(دختران آنها)برای شما مانعی ندارد.
بعلاوه چنانکه میدانیم جاذبه جنسی شرط استحکام پیوند زناشویی است و چون محارم غالبا در یک خانواده زندگی کرده و باهم بزرگ شدهاند طبعا برای یکدیگر فردی عادی و معمولی بوده و ارضای قوای جنسی و کشش آن در ازدواج با آنها جریان طبیعی نداشته و با اصطلاح کمبود دارد."