خلاصه ماشینی:
"اما شاید آنچه این انتظار بالقوه را در شخصیت عماد و حالتی بالفعل را در آثارش ایجاد کرده،نوعی مالیخولیای حاصل شده از تجربهء کارگاهی است.
این جنس بازیگوشی درعینحال تلخ در مجسمهسازی ایران کمتر دیده شده است(از لحاظ فرم البته در برخی از آثار تناولی هم طنزی بدون محتوای خاص را میتوان دید).
در آثار عماد نوعی قرابت با اشیا و نوعی هماهنگی میان خود مجسمهساز و احجام کار شده به دست وی را میتوان دید،گویی سالها زندگی با اشیا نوعی تراوش تازه را از ذهن هنرمند موجب شده است.
تجربهء کارگاهی خیلی خوب در خطمشی عماد جواب داده است،چیزیکه در مجسمهسازی معاصر کمتر دیده میشود."