خلاصه ماشینی:
"(به تصویر صفحه مراجعه شود) [تصویرگری] تصویرگری خیالهای کودکی [یادداشتی برای درگذشت علی نامور] میترا عبد الهی «من خرسی دارم که بزرگتر از خودم است.
»1 خبر کوتاه بود و اندوه سنگین:"علی نامور دیگر در میان ما نیست.
"و نمیدانیم چرا تقدیر برای کودک نازنین او، اینچنین بیترحم تکرار میشود،هرچند او بچگیاش را به زور قورت داد،اما کودک باقی ماند و خلوص کودکانهاش، از ورای شفافیتی ذاتی،بر همهء ما آشکار بود.
علی نامور از معدود تصویرگرانی بود که در خلق تصاویر کتاب،باوجود وسعت خیال،به نوع انتقال پیام و مخاطبش اهمیت میداد.
«همه میتوانند تصویری بکشند که بیانگر چیزی نباشد؛و این انتزاع به نظر من ارزشمند نیست و احتمال دارد که کودک اگر نیازش را درک نکنیم،هیچ ارتباطی با آن برقرار نکند و برایش جذابیت نداشته باشد.
اما تمام کلمات گویی دلداری عبث برای چیزی مقدر شده بود.
و آخرین نگاه محزونش را-برای تصویرگری که با همهء وجودش لبخند میزد و در آن روز سخت بیگانه مینمود-هرگز از خاطر نخواهم برد..."