چکیده:
بخش نخست این مقاله ترجمهء مقدمهء نیکلسون بر کتاب کشف المحجوب هجویری است.نیکلسون نخست درباره خود هجویری و آثار از دست رفتهء او سخن گفته و سپس گستردهتر به معرفی کتاب مهم و بر جای مائدهء او کشف المحجوب پرداخته و از منابع او مانند اللمع سراج و رسالهء قشیریهء یاد کرده است،چنانکه برخی از دستنوشتههای آن را نیز شناسانده است.نیکلسون باب چهاردهم کتاب را که در بارهء فرقههای صوفیه و تعالیم آنان است،استثناییترین بخش کتاب دانسته و گفته است:در این باب هجویری گویا برای نخستبار،دوازده فرقه از صوفیان را نام میبرد و مهمترین اصل اعتقادی هر فرقه را شرح میدهد.از این دوازده فرقه تنها یک فرقهء ملامتیه است که نامش در آثار پیش از هجویری نیز آمده،و اشارات کوتاهی که در کتب دورههای بعد،مانند تذکرة الاولیا،به فرقهاهی دیگر شده است،به پیروی از کار اوست.ازاینرو این سؤال پیش میآید که آیا این فرقهها به راستی وجود داشتهاند یا هجویری برای تربیت دادن نظامی برای صوفیان،خود آنها را برساخته است؟که البته این نظر دوم را به آسانی نمیتوان پذیرفت و بعید است که کسی چون هجویری چیزی را که خود غیر واقعی میدانسته،با این دقت گزارش کند.تعلیقات و یادداشتهای توضیحی و گاه انتقادی مترجم،بخش دوم این مقاله است.
The first part of this paper is the translation of Nicholson's introduction to Kashf Al- Mahjub. This includes Hojviri's biography and his lost works. Then it discusses Hojviri's great work، "Kashf-Al-Mahjub" in detail، referring to his references such as Al-Lom of Sarräj and Risale-i Qosheyriyyih and to some of his manuscripts as well. About the Exceptional part fourteen of the book، Nicholson says that it is the first place to categorizes sufi orders into twelve sects. Only one sect and explains an the most important principles of belief of every one. Malamatieh، is taken from his previous works. The question is whether such sects really existed or they were made up by Hojviri.
خلاصه ماشینی:
"است:در این باب هجویری گویا برای نخستبار،دوازده فرقه از صوفیان را نام
در سال 1191 برای ترجمه انگلیسی خود از کشف المحجوب نوشته است.
کشف المحجوب ترجمهء فارسی اقوالی از رساله قشیریه آمده است و به نظ میرسد که هجویری با آن هم آشنایی داشته است.
1-نام و نسبت هجویری در کهنترین و معتبرترین دستنوشتهء شناخته شدهء کشف المحجوب[نسخه اساس ما]چنین است:ابو الحسن علی بن عثمان بن ابی علی الجلابی ثم
از آثار آشکار آن این است که از او پیش از دیگران در کشف المحجوب سخن گفته است،
تغییر یافته است،متن سخن هجویری بنابر کهنترین و معتبرترین متن شناخته شده کشف المحجوب،در این باب چنین است(ص 931):
المحجوب(ص 183)در اشاره به نام این رساله چنین آمده است:
71-هجویری خود کشف المحجوب را«غنیه»ای معرفی میکند که«هرکه را این باشد
ابو عبد الرحمان سلمی است که موجود است و اخیرا نیز در مجموعهای از آثار وی به چاپ دوم رسیده است[ر.
32-بعضی از منابع هجویری در تألیف کشف المحجوب: الف:آثار سلمی
هجویری ترجمه حال و بعضی از اقوال مشایخ را از این کتاب گرفته است و در ذکر
3. تاریخ اهل الصفه:نام این کتاب سلمی را هم در کشف المحجوب(ص 221)میبینیم،
است یکی از مآخذ مسلم هجویری رساله قشیریه باشد و بخشهایی از کشف المحجوب، بعضی از اقوال و حکایات مشایخ از آن گرفته شده باشد.
2-نحو القلوب:این نام در صفحه 183 کشف المحجوب آمده است و ظاهرا هجویری
بسیاری از مطالب کشف المحجوب،عینا،در نفحات الانس جامی آمده است و ای کتاب خود"