خلاصه ماشینی:
"دولت علوی افزون بر رفاه عمومی، اهتمام خود را برای سعادت مردم به کار بست و اولین رسالت خود را اجرای احکام و آموزههای الهی قرار داد، و در این مسیر، برقراری عدالت اجتماعی را مهمترین هدف فعالیتهای سیاستهای اقتصادی خود نهاد.
» (86) مهمترین نکتهای که از حکومت حکیمانه علوی باید آموخت حرکت اصولی و رسالتمدارانه حضرت است: در حالی که درآمدهای دولت کاهش یافته و از سوی دیگر هزینههای آن ـ بر اثر درگیریهای نظامی و بسط عدالت و رفع فقر از چهره جامعه ـ رو به فزونی است، امام حکیم، افزایش زودگذر منابع دولت را وجهه همت دولت خود نساخت و در جمعآوری مالیاتها مصلحت مردم را بر هر چیز دیگری مقدم داشت، و سیاستها و تدابیری را به کار بست که الگوی مناسبی برای سیاستگذاران و کارگزاران کشورهای اسلامی شد.
در حالی که منابع فقهی عمدتا قرآن و روایات سایر ائمه(ع) بوده و روایاتی که از امام علی(ع) موجود است برای استنباط تمام احکام مسئله کافی به نظر نمیرسد، جهتگیری کلی دولت علوی با توجه به آنچه گذشت و همچنین اهداف و سیاستهای اقتصادی حضرت ـ که در بخش دوم بدان اشاره میشود ـ به سمت دولت متوسط با وضعیت پیشگفته میباشد.
دولت علوی ضمن اینکه در امور دفاعی و امور عمومی به ایجاد امنیت، برقراری عدالت قضایی و نظارت بر کارگزاران حکومت توجه خاص داشت، در امور اجتماعی نیز بسیار فعال بود؛ اما در امور اقتصادی به نظارت و تنظیم بازار و حمایت از بخش خصوصی و رفع موانع تولید بسنده میکرد و در نتیجه دولتی متوسط و ظاهرا فعال ـ به جهت نظارت و تنظیم بازار ـ بود."