چکیده:
تاویل از مهم ترین موضوعاتی است که در دانش های قرآنی از آن بحث می شود. آن چه پیش رو دارید، مشروح یکی از سلسله کرسی های نظریه پردازی با موضوع بطن قرآن است که با حضور جمعی از فضلا و اندیشمندان برگزار شده است. نظریه پرداز محترم این نشست، کوشیده است تا گامی جدید دراین باره برداشته و طرحی نو دراندازد. میهمانان این نشست عبارتند از: دکتر محمدعلی رضایی اصفهانی- دبیر کرسی - آیت الله محمدهادی معرفت، حجت الاسلام والمسلمین علی اکبر رشاد، حجت الاسلام علی اکبر بابایی، استاد سید رضا مودب، استاد قدسی، دکتر آصفی، حجت الاسلام حسین علوی مهر و استاد علی نصیری. لازم به ذکر است که در این نشست آیت الله معرفت نظریه خویش را مطرح کردند و دیگر میهمانان به نقد آن پرداختند
خلاصه ماشینی:
"در اینجا لازم است برای روشن شدن مطلب نمونههایی بیان شود: در بین آن آیه شریفهای که قرآن میفرماید: «من احیا نفسا فانما احیا الناس جمیعا»راوی از امام سؤال میکند که آقا منظور کیست؟ امام میفرماید: اگر کسی، کسی را از نابودی، غرقشدن یا سوزاندن نجات دهد، معنایش این است که همه مردم را نجات داده است، بعد خود سائل میپرسد که اگر او را از ضلالت به هدایت ببرد چه؟ امام علیهالسلام فرمود: «ذلک من تأویله الاعظم» این اصلا بحث رخداد و حادثه نیست یا مثلا در سوره مبارکه عبس «فلینظر الانسان الی طعامه» اما علیهالسلام میفرماید که طعام یک معنای ظاهری دارد که همین است؛ ولی معنای باطنیاش این است که «فلینظر الی علمه عن من یأخذه» و ما چرا این را در بخش تطبیق و جرح قرار دهیم و آن معنای الغای خصوصیت که استاد میگویند، در برخی موارد جواب نمیدهد اگر بگوییم تأویل به صورت مانعهالخلو به سه معنا به کار میرود: اول: توجیه متشابهات، اصلا تعبیر توجیه وجود دارد، یک دسته از آیات را حل کنید که خود آیات این معنا را بهکار برده باشد."