خلاصه ماشینی:
"»؛این پاسخهای سطحی از سوی دبستانیهایی که تازه با این مباحث آشنا شدهاند بسیار امیدوارکننده است و معقول به نظر میرسد،اما برای یک فیلمساز چهطور؟آیا فیلمسازی با بیش از 02 سال سن و با وجود آشنایی با مباحثی که در دوران گوناگون آموخته است، باید مانند یک دبستانی به مقولههایی چون کرامت انسانی و ارزشهای دینی بپردازد؟ یعنی سطحیترین و دمدستیترین نگاه...
با یکی از آنها مشغول صحبت شدم و از او پرسیدم که چرا اینگونه سطحی به موضوعات میپردازد؟او در پاسخ گفت: «خوب از من همین انتظارات را دارند،من هم که بیش از این نمیتوانم»!اگر دقایقی بیشتر با او صحبت میکردیم از کوبریک و اسکورسیزی سخن به میان میآورد و صحنههایی از فیلمهای مطرح آنها را با فیلم خود مقایسه میکرد!این توهم از کجا ناشی شده است؟!چرا این قشر که اتفاقا بنده نیز همسن آنها هستم به این بلا دچار شدهاند و فکر میکنند که با ساخت یک اثر 001 ثانیهیی و گرفتن جایزه دیگر نباید حتی به کسی لبخند زد؟و چرا باید حرف از دنیرو و پاچینو بزنند؟مطمئنا شما هم با این قبیل افراد برخورد داشتهاید."