خلاصه ماشینی:
"طنز در دنیا خریدار ندارد و مردم به فیلمهایی حادثهیی و قصهدار گرایش دارند؛ برای مثال شاید بن هور در این زمان طرفدار داشته باشد،اما همهچیز در سینما به سمت دیجیتالی شدن است* در سوگ سینمای کمدی مرتضی محمدیان به نقل از مورخان،کارشناسان و تحلیلگران بسیار،در ایران هجو، طنز و کمدی که بهطور کلی این روزها تحت عنوان کمدی از آنها یاد میشود به نوعی به دربار سلاطین و حضور تلخکها باز میگردد.
بنابراین تا وقتی که شرط به کارگیری هریک از این اصول و در رأس آنها آزادی بیان برای کمدی به وجود نیاید نه تنها به هیچ وجه نمیتوان توقع تولید فیلم کمدی و سینمای کمدی داشت که هجو و لودگی در آثار بیارزش و حتی غیر اخلاقی به تدریج جای کمدی را گرفته و تأثیرات مخربی که اتفاقا در ابعاد بسیار وسیعی به وجود میآید را بر جای میگذارد و متأسفانه این همان اتفاقی است که بنابر سیاستهای جاری در این مورد به خصوص در حال وقوع است و ما همچنان در سوگ سینمای کمدی ماندهایم!*"