فزت و رب الکعبه مقاله

"برای فرزند کعبه زندگی این جهان زندانی بیش نیست و لذتهای دنیا ارزشی‌ ندارد و اگر هم غذا می‌خورد و یا می‌خوابد و یا مردم نشست و برخاست می‌کند بخاطر انجام مسئولیتی است که بر دوش خود حس می‌کند و گرنه او آنچنان از جذبه عشق الهی‌ و رسیدن به حق سرشار است که زندگی را حجابی بیش نمی‌داند و همواره در آرزوی‌ بر افتادن این حجاب و کنار رفتن این پرده و وصول به حضرت حق است. آری حکومت و ریاست بخودی خود برای علی(ع)این چنین بی‌ارزش است اما در مقابل آن مرگ و رهائی از زندان زندگی برای او محسوب‌تر و مانوس‌تر از پستان مادر برای بچه است این است که از از مرگ استقبال می‌کند و هنگامیکه سر مبارکش با ضربت‌ ابن ملجم شکافته می‌شود و خود را در چند قدمی مرگ می‌بیند می‌فرماید فزت و رب‌ الکعبه‌ دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند و اندر آن ظلمت شب آب حیاتم دادند چه مبارک سحری بود و چه فرخنده شبی‌ آن شب قدر که این تازه براتم دادند"