خلاصه ماشینی:
"استاندارد حسابرسی بین المللی 005 بیان میکند شواهد حسابرسی از طریق(1)روشهای ارزیابی ریسک(2)سایر روشهای حسابرسی که ترکیبی است از:(الف)آزمونهای کنترلی و(ب)آزمونهای محتوایی جمعآوری میشود.
بمبر و همکاران میگویند باید سؤالاتی که در ادامه میآیند در ارتباط با شواهد حسابرسی بررسی شوند:چه روشهای حسابرسی باید اجرا شوند؟حسابرسی باید بر چه زمینهها و موضوعاتی متمرکز شود؟ماهیت،زمانبندی و دامنهیروشهای حسابرسی چگونه باید باشد؟شواهد کسب شده از منابع مختلف چگونه باید جمعبندی شوند؟نتیجهگیریهای حسابرسی چگونه میتواند استنتاج شود؟ شواهد قابل قبول کافی حسابرسان ملزم به کسب شواهد قابل قبول کافی برای استنتاج نتیجهگیریهای معقولی هستندکه اظهارنظر حسابرسی بر آنها استوار میشود.
در تصمیمگیری دربارهی اینکه شواهد حسابرسی قابل قبول کدامند،قضاوت حسابرسی تحت تاثیر عوامل زیر قرار خواهد گرفت: *ارزیابی حسابرس از ماهیت و میزان ریسک ذاتی هم در سطح صورتهای مالی و هم در سطح گروه تراکنشها یا ماندهی حساب؛ *ماهیت ساختار کنترل داخلی و ارزیابی ریسک کنترل؛ *اهمیت اقلام بررسی شده؛ *تجربهی کسب شده در حسابرسیهای قبلی؛ *نتایج روشهای حسابرسی،شامل تقلب سایر اقدامات غیرقانونی و اشتباهاتیکه ممکن است کشف شوند؛و منبع و اتکاپذیری اطلاعات موجود.
بهصورت کلی، این مطالعات نشان میدهند حسابرسان معتقدند متغیرهای مربوط به ویژگیهای مدیریت و پیشینهی اشتباهات عمدهترین عوامل در ارزیابی ریسکذاتی(برای مثال،مونرو و همکاران،3991)هستند.
اشتون دریافت که حسابرسان بیشترین اهمیت را به تفکیک وظایف افراد میدهند و اجماع در قضاوتهای حسابرسان از قدرت سامانههای کنترل داخلی در مقایسه با اجماع مشاهده شده در مطالعات از سایر متخصصان،مثل،کارگزاران سهام و رادیولوژیستها نسبتا بیشتر است.
این اثرمهمی بر رویهی حسابرسی دارد،چون این موضوع نشان میدهد روندی(ترتیبی)که حسابرسان شواهد را دریافت و ارزیابی میکنند میتواند تأثیر اساسی بر تصمیمگیری داشته باشد."