خلاصه ماشینی:
"یکی کوه بینی ز بالای ابر بر او برنه شیر و نه گرگ و نه ببر همه باغ در باغ و گلزار و خوید همه راغ پر لاله و شنبلید (2399 تا 2407) نامهای هم که بهک،شاه ماچین،در پاسخ آبتین مینویسد از نزهت جزیره یا ماچین دوم دارد: دو ماچین یکی ایددر روی توست 4 به ما چین من باید آمد نخست پس آنگاه یک ماهه راه اندر آب به کشتی بباید شدن با شتاب یکی کوه بینی سر ماه،ژرف درازا و پهناش و بالا شگرف درازای فرسنگش آید دویست درازا و پهناش هردو یکی است بدان کوه هشتاد شهر گزین که هریک نکوتر زماچین و چین بر آن شهرها بر چهاران هزار ده آید پر از باغ و پر میوهدار (2107 تا 2114) دنبالهء این سخن که به کوه بلند آتشفشان"در جزیره"اشاره دارد،بخصوص تصویر ژاپن را به ذهن میآورد": ز دریا تو آری چین که برون نهان دارای آتش به سنگ اندرون (2185) 2-مردان دلیر و مردم خوبچهر:در"وصف دو شهر"از زبان دانندهای، میخوانیم: در آن شهرها مرد و زن خوبچهر ستاره فشاندهست گویی سپهر وصف دختران بسیلا نیز با قامت و سیما و آرایشی که از زنان خاندانهای بزرگ ژاپن باستان نشان میدهند همخوانی دارد: زنان بسیلا همی دید شاه به بالا چو سرو و به چهره چو ماه بتانند گویی ز کافور ناب چکان از سر انگشت ایشان گلاب ز خورشید روشن بی آهوترند ز باغ دلارای نیکوترند (3369 تا 3373) 3-قراین تاریخی:117 ژاپن نیمهء سدهء هفتم میلادی(اول هجری)با پادشاهی های سه گانهء سرزمین کره Silla ، Koguryo و Paekche و با چین روابط کموبیش دوستانه داشت و مبادلهء سفرا میانشان متواتر بود."