خلاصه ماشینی:
"در اثر کاربردی که این پیمان در ایجاد همدلی و گسترش آن در جامعهء اسلامی داشت،پیامبر(ص)از آن برای رابطهء برادری میان دو مهاجر و یا دو انصار و بالاتر اینکه میان دو قبیله نیز استفاده کرد و سرانجام،اخوت اسلامی بر اساس«المؤمنون اخوة»به شکل قانونی فراگیر،همهء مسلمانان را برادر هم دانست.
تأکید پیامبر(ص)به سلام و مصافحه کردن و آن را عمل ملائک خواندن،ادامه نداشتن قهر بیش از سه روز،تشویق به اصلاح میان مردم و در نظر گرفتن،پاداش مجاهد برای کسی که به این کار اقدام کند و هدیه دادن و پذیرفتن هدیه بدون در نظر گرفتن ارزش اقتصادی آن، به منظور ایجاد روابط دوستی و تقویت نظام برادری در جامعه بود؛ نظامی که در آن عقیده به جای خون،مساوات به جای تفاخر،تقوا به جای نسب،اتحاد کلمه به جای اختلاف و اتفاق باشد.
این گزارش بیان میدارد با اینکه پیامبر(ص)،رسالت داشت تا جامعه را از تاریکیهای عصر جاهلی به روشنایی عصر اسلامی و اندیشههای دینی سوق دهد،و مردم نیز دستورهای او را با میل و رغبت انجام میدادند و حتی آب وضوی او را نیز تبرک برمیداشتند، اما او به مسایل اجتماعی و فرهنگ عمومی مردم احترام زیادی میگذاشت و حتی گاهی به هنگام گفتگو با دیگر تیرههای عرب، الفاظ آنان استفاده میکرد.
فرجام سخن اینکه،در یک نگاه کلی به سیرهء رسول خدا(ص)، میتوان دریافت که پیامبر(ص)برای ایجاد روح همدلی میان افراد و گروهها،علاوه بر اقدام عملی،آموزشهای مختلفی ارایه داد و با تکیه بر تعالیم دینی،ارزشهای انسانی و ایجاد روحیهء جمعی،توانست جامعهء عرب را که چون ذرات خاک پراکنده و متفرق بود به جامعهای یکدل و یکصدا تبدیل کند."