خلاصه ماشینی:
"به این منظور سه گفتار زیر مورد بررسی قرار میگیرند:امکانات وحی برای ارزیابی منابع شناخت در جامعهشناسی،اهمیت وحی در تصحیح اشتباهاته متافیزیک جامعهشناسی و اهمیت وحی در تبیین قوانین اجتماعی.
آخرین فصل این بخش به ضرورت فرا رفتن از تفسیر یکجانبه و التزام به نگرش شمولگرا میپردازد.
مؤلف در این فصل به بررسی جنبههای اصولگرای مکاتب اجتماعی میپردازد و بحث ضرورت اعتباربخشی دوباره به روش اصولگرا را مطرح میکند.
در گفتار دوم این فصل نیز تعدد مکاتب جامعهشناسی و تلاش برای نظریهپردازی در زمینهی اندیشهی اجتماعی در اسلام مطرح است.
آخرین فصل کتاب-روش اصولگرا و تکامل اندیشهی سیاسی و اجتماعی در اسلام،به تحول اندیشهی اجتماعی و سیاسی در اسلام میپردازد و تکامل این اندیشه را چه در سطح و چه در روش مورد بررسی قرار میدهد و معتقد است سطح و مرحلهای که اندیشهی اجتماعی ابن خلدون به آن رسیده،نتیجهی طبیعی تحول اندیشهی سیاسی و اجتماعی اسلام است."