چکیده:
در چهار دهه گذشته توجه ویژه ای به پیدا کردن ارتباط بین شکل بدن و اندازه آن با نیروی مقاوم آب مبذول شده است بعضی محققان اعتقاد داشتند که ارتباط زیادی بین این دو وجود ندارد ولی اواسط دهه سوم با ساخت دستگاه MAD ( اندازه گیری مستقیم نیرو) توانستند ارتباط زیادی بین آنها بیابند هدف این تحقیق بررسی اثر اندازه های آنتروپومتریکی بدن شناگران بر نیروی مقاوم آب بود چون امکان خرید و نصب دستگاه MAD در ایران وجود نداشت از این رو از روش غیر مستقیم اندازه گیری مقاوم IMAD استفاده شد بیست شنا گر با شگاهی زن در سه گروه تیم ملی نخبه و با تجربه با وزن های مختلف و با 2+5 سال تجربه در شنای پروانه در این تحقیق شرکت کردند سرعت متوسط این شناگران 15/0+1/1 متر بر ثانیه و وزن آنان نیز 12+58 کیلوگرم بود اندازه ها عبارت بودند از وزن قد و طول اندام فوقانی طول بازو و طول ساعد و طول کف دست و دور سر و دور بازو ودور قفسه سینه مچ دست و فاصله دو زائده آخرمی بین طول اندام فوقانی دور سر و فاصله دو زائده آخمی بانیروی مقاوم رابطه معنی داری دیده نشد ولی بین بقیه متغیرها با نیروی مقاوم رابطه معنی داری مشاهده گردید نروی مقاوم آب برای اعضای تمی ملی بین 3/36-2/26 و برای شناگران نخبه بین 3/32-25 و برای شناگران با تجریه بین 3/26-16 نیوتن به دست آمد .
نویسنده : دکتر مرتضی شهبازی مقدم ـ صفورا صباغیان ـ
خلاصه ماشینی:
"روابط حالت سوم عبارتند از: (13)(به تصویر صفحه مراجعه شود)(14)(به تصویر صفحه مراجعه شود)(15)(به تصویر صفحه مراجعه شود)(16)(به تصویر صفحه مراجعه شود) M :جرم شناگر، V :سرعت شناگر، X :مسافت سر خوردن، 1C :ضریب مقاومت(1)، 2C : (11)(به تصویر صفحه مراجعه شود)با انجام اعمال ریاضی سرعت حد( LV )به صورت رابطۀ 12 است: (12)(به تصویر صفحه مراجعه شود)با توجه به معادلات به دست آمده برای حالتهای اول،دوم و سوم و منحنی رسم شده،سرعت برحسب زمان در شکل 1 توسط شهبازی نشان داده شده است.
با توجه به نتایج به دست آمده و ضریب همبستگی موجود بین وزن و نیروی جلو برنده( 77/0-r )،مشاهده میشود که بین وزن و نیروی پیش برنده در شنای پروان رابطۀ معنی داریوجود دارد که این مورد با تحقیق لوون تیلبورگ و دانیل دالی(1983)و تحقیق پیتر کلاریس وهولاندر(1987)همخوانی دارد.
با توجه به نتایج به دست آمده و ضریب همبستگی موجود بین وزن و نیروی جلو برنده( 77/0-r )،مشاهده میشود که بین وزن و نیروی پیش برنده در شنای پروان رابطۀ معنی داریوجود دارد که این مورد با تحقیق لوون تیلبورگ و دانیل دالی(1983)و تحقیق پیتر کلاریس وهولاندر(1987)همخوانی دارد.
طول دو دست باز که در هر آزمودنی اختلاف کمی با قد داشت و در بعضی موارد با قد برابربود،با توجه به ضریب همبستگی به دست آمده( 76/0-r )و سطح معنیداری 10/0-a ،مشاهده میشود بین طول دو دست باز و نیروی پیش برنده ارتباط معنیداری وجود دارد؛یعنی هرچه طول دو دست باز شناگران پروانه بیشتر باشد،نیروی پیش برندۀ بیشتری نسبت بهشناگران دیگر اعمال میکنند."