چکیده:
در این گفتوگو دکتر سعید معیدفر،اولی سردبیر کتاب ماه علوم اجتماعی،دربارهء شکلگیری توسعه و دشواریهای این مجموعه صحبت میکند.او میگوید:در نیمهء دوم سال 1376 آقای مسجد جامعی ایدهء انتشار مجموعه کتاب ماه را با هدف معرفی و نقد کتابهایی که در حوزههای علوم اجتماعی،ادبیات ،تاریخ و جغرافیا و دین چاپ میشود مطرح کردند. برای نقد کتاب و ارزیابی مقالهها،از صاحبنظران که اکثرا عضو هیأت علمی و مدرس دانشگاه بودند.کمک میگرفتیم و همین باعث شد که دانشگاهها خود بانی اصلی نقد کتاب باشند.با این حال نقد کتاب دشواریهایی دارد.مثلا صاحبنظران حرفهایشان را به طور غیر رسمی میزنند،و غالبا نقد نمیکنند چون نمیخواهند ارتباط خود را با نویسنده یا مترجم خراب کنند. مشکلات ما یکی توزیع نشریه است،یکی رویکرد بسیار سیاسی جامعه در دو سال گذشته که موجب کم توجهی به کتابها و نشریات دانشگاهی شده است،و دیگر این که مخاطبان ما نمیتوانند با این نشریه ارتباط نزدیک برقرار کنند.
خلاصه ماشینی:
"این عرصهء حرف و حدیث و سوء تعبیر است (به تصویر صفحه مراجعه شود) مدیریت کلان«کتاب ماه»به این واقعیت بیندیشد که برای ارتقاء کمی و کیفی این نشریات لازم است سازمان کار در مقایسه با گذشته توسعه بیابد مردم ما نسبت به محیط اطراف خود، حساس هستند، اما متاسفانه یک فرایند سالم را در واکنش به محیط طی نمیکنند و صرفا به صورت غیر رسمی و غالبا مخرب حرفهای خودشان را میزنند اعضای هیأت علمی و قرار شد که اینها در تشخیص کتابهای قابل نقد و بررسی و ارجاع آن به صاحبنظران و بعضا ارزیابی مقالات و ترتیب دادن گفتگو با مؤلفان و مترجمان ما را یاری دهند.
حال میخواهم ببینم اگر این نشریه در علوم اجتماعی به معنای عامش کار بکند و حوزههای مختلفی را پوشش بدهد آیا این امکان است که کل فرآیند تولید و انتشار مجله را از بررسی مطلبی که میآید چون بالاخره خود آن نقد هم باید مورد ارزیابی قرار بگیرد آیا این کار با دو نفر انجام داد یا اگر بخواهد مؤثر باشد و نهادینه بشود ما یک سازمان پیچیدهتر که متناسب با کتاب ماه باشد در نظر بگیریم؟ کاری را که ما آغاز کردیم یعنی داشتن دبیر سرویس را باید تثبیت کرد.
یک مشکل دیگر این است که با توجه به رویکرد فوق العاده (به تصویر صفحه مراجعه شود) در کنار معرفی کتابهای ممتاز و نمونه، ضروری است کتابهای که به لحاظ محتوایی مساله دارند و مغشوشاند و حیثیت یک رشتهء علمی را زیر سؤال میبرند نیز نقد جدی بشوند در کشور ما خیلی از کارهای فرهنگی که انجام میگیرد،صبغهءفردی دارد، یعنی بسته به اینکه فرد مسئول،چه کسی باشد، این کار میتواند جهتگیریهای خاصی پیدا کند و از جامع نگری لازم فاصله بگیرد."