خلاصه ماشینی:
"در 1902 راسل نامهای به فرگه نوشت و او را از تناقضی که در اصل پنجم کتاب قوانین حساب او کشف کرده بود آگاه کرد.
جواب فرگه به این نامه لحنی آرام و بزرگمنشانه دارد.
حاصل یک عمر کار او نزدیک به اتمام بود؛ بسیاری از آثارش با بیاعتنایی روبهرو شده بود، آن هم به سود کسانی که توانایی آنها بینهایت کمتر از او بود؛ جلد دوم کتابش در آستانه انتشار بود؛ با این همه هنگامی که دریافت بنیادیترین اصل او خلل دارد واکنش او رضایتی عقلانی بود که به وضوح هیچگونه ناامیدی شخصی در آن دیده نمیشد.
این تقریبا کاری فوق انسانی بود و اشارتی گویا به کاری که از مردانی ساخته است که، به جای تلاشهای خام در کسب سلطه و شهرت، تعهد آنان به خلاقیت و معرفت است."