خلاصه ماشینی:
"حق با استاد رواقی است که زبان هر منطقه ویژگیهای خود را دارد:«اگر چه زبان فارسی، زبان کاربردی در سراسر ایران بوده است، ولی همین زبان به دلایل مختلف سیاسی، اجتماعی، اقلیمی و اقتصادی، و اثرپذیری از گونهها و گویشهای محلی و زبانهای ایرانی دیگر، در حوزههای گوناگون، ناهمگونیها و ناهمخوانیهایی پیدا کرده است، و از این روست که از گذشتههای بسیار دور و دوره آغازین فارسی نوین، با گونه فارسی فرارودی تفاوتهای واژگانی و ساختاری و آوایی داشته و دارد».
ناخواسته این پرسش پیش میآید: چرا در خراسان بزرگ، زبان گفتاری از نوشتاری (ادبی - معیار) تفاوت داشته، و اما در این سوی، تفاوت نظررس نیست؟ موءلف خود این واقعیت را پی برده که درزبان کنونی تاجیکان ، واژههای باستانی هنوز هم کاربرد دارند: «خواندن نوشتههای نویسندگان معاصر فرارودی مرا شگفت زده میکرد."