خلاصه ماشینی:
"او در آغاز کتابش اتفاق همه شیوخ معتزلی خود (متقدمان، متأخران، بصریان و بغدادیان) را بر صحت شرعی بیعت با ابوبکر نقل میکند و تصریح مینماید که از رسول خدا(ص) نصی بر آن بیعت وارد نشده است، بلکه تنها انتخاب مردم ـ که هم به اجماع و هم به غیر اجماع راه تعیین پیشوا شمرده شده ـ موجب صحت آن است5 اما وی به پیروی از مکتب بغداد، امام علی (ع) را افضل از خلفای سه گانه میداند و تصریح میکند که آن حضرت هم در کثرت ثواب و هم در فضایل و خصال حمیده از دیگران افضل است؛6 لیکن به نظر وی، افضلیت امام ضروری نیست و در خطبه آغاز کتاب در همین معنی گفته است: سپاس خداوندی را که مفضول را بر افضل مقدم داشت.
ابن ابیالحدید خود علت استفاده از اخبار را در بخش مذکور نقل میکند و میگوید: «به این دلیل که بیشتر منحرفین و مخالفین، وقتی به فرمایشی از آن امام برمیخوردند که امیرالموءمنین(ع) از نظر تنبیه و تذکر بر نعمتهای پروردگار، اختصاص خویش نسبت به رسول خدا(ص) را بر زبان آورده بود، آن حضرت را به گزافه، لاف، خودستایی و فخرفروشی منسوب میداشتند.
ابن ابیالحدید گوید: و اعلم أن هذا الخبر صحیح لا ریب فیه و الناس کلهم رووه و لیس عندی بقبیح و لا مستهجن أن یکون سوءال هذا الشخص لرسول الله(ص) عما سأله عنه علی سبیل الاسترشاد و التماسا لطمأنینة النفس، در صحت این خبر شکی نداریم، اما میتوانیم این اعتراض و سوءال را این گونه توجیه کنیم که برای اطمینان بیشتر چنین پرسشی کرده است و موءلف به آیه قرآن و سوءال حضرت ابراهیم استشهاد میکند."