چکیده:
تاریخ بناکتی یا روضهء اولی الالباب فی معرفهء التواریخ و الانساب از تواریخ عمومی است که در دوران ایلخانیان در سال 717 ه توسط فخر الدین ابو سلیمان داود بن تاج الدین ابو الفضل محمد بن محمد بن داود البناکتی شاعر و مورخ قره هفتم و هشتم هجری به رشتهس تحریر درآمده است. از دوران ایلخانان هفت تاریخ عمومی وجود دارد که تاریخ بناکتی هم یکی از آنهاست و موضوع کتاب تاریخ عمومی عالم از خلقت آدم تا پادشاهی ابو سعید بهادر خان ایلخانی است.این کتاب جدا از ارزش تاریخی که در میان اهل تاریخ دارد دارای ارزش ادبی فراوانی در تاریخ ادبیات ایران نیز است.این مقاله به معرفی و نقدوبررسی این اثر ارزشمند و به رشد تاریخنویسی در دوران مغولان میپردازد.
خلاصه ماشینی:
"عمومی است که در دوران ایلخانیان در سال 717 ه توسط فخر الدین
این صورت در دوران مغولان هفت تاریخ عمومی به نگارش درآمد که یکی از
این تاریخها کتاب ارزشمند،تاریخ بناکتی است.
باید استثنا نمود و آن کتب تاریخ است در هیچ عصری ظهور این همه کتب
تاریخنویسی که از شعب مهم ادبیات است در عهد آنان از اهمیت قدیم خود
بناکتی در یک مورد از خود چنین یاد میکند«و جامع این تواریخ ابو سلیمان
این ضعیف امام تاج الدین ابو الفضل البناکتی در کتاب میسور در شرح مصابیح
کتاب تاریخ او(برادر بناکتی)مورد استفادهاش در ریاض العلماء بوده است و از
داد که بناکتی نیز منسوب به خاندان پیامبر و سید بوده است.
مدح غازان خان در تاریخ بناکتی آمده است.
تاریخ بناکتی نیز همچون کتابهای دیگر تاریخی که در زمان ایلخانان
به تاریخ بناکتی و به نام مؤلف شهرت یافته است و دکتر جعفر شعار که مقدمه
تاریخ بناکتی در واقع تلخیصی است از جامع التواریخ رشیدی و با آنکه در زمان
این مسئله با گفته حاج خلیفه در کشف الظنون که تاریخ بناکتی بنا به
این کتاب درست است که مانند تاریخ گزیده تلخیص و تقلیدی از جامع
تاریخ بناکتی مشتمل برنه قسمت و بخش میشود که خود مؤلف در صفحات
قسمت هشتم:در تاریخ ختا از عهد نیکو پادشاه اولین ایشان تا آخر پادشاهان
میان دبیران ایران بود این عادت که مربوط به اقوام بدوی است باعث شد که
شده بود که تاریخ بناکتی هم جزو این دسته از کتب تاریخی است و خواننده"