خلاصه ماشینی:
"تا بر اثر اتحاد با ایران،امپراتوری عثمانی را تحت فشار قرار داده و از توسعه و بسط قدرت عثمانیان جلوگیری کنند: «ارتباط نزدیکی که جمهوری ونیز از زمان اوزون حسن تا اوایل حکومت صفویه با ایران پیدا کرد،در حقیقت ادامهء روابطی بود که ایلخانان با فرمانروایان مسیحی و خاصه جمهوریهای ایتالیا داشتهاند.
این گزارشها،در برخی موارد با نوشتههای کاترینو زنو و یادداشتهای جیووان ماریا آنجوللو تکمیل میشوند،مثل گزارش جنگ اوزون حسن آققوینلو با سلطان محمد عثمانی.
از این بابت میتوان ازعان داشت که کنتارینی سفیر وفاداری نسبت به آرمانهای جمهوری ونیز بوده و در جهت تحقق هدف سیاسی دولت متبوع خویش رنجها و مشقات زیادی را متحمل گشته است.
نویسنده دربارهء انگیزهء نگارش این سفرنامه چنین نقل کرده است: «اکنون برعهده گرفتهام که به دولت متبوعهء فخیمهء جلیله شرحی بازگویم دربارهء نواحی و ممالک ایران و محصولات و خلق و خوی مردم آن سامان و شخص شاه و صفات معنوی او و وضع حکومت و دربار و چگونگی آداب و عادات و رسوم حاکم بر امور مملکت و مطالب مهم دربارهء اداره کردن دستگاه دادگستری و درآمد و هزینه و تعداد و توصیف«سلطانهایی»که کاری جز فرماندهی سپاه ندارند و خلاصه آنچه ذکرش برای آن عالیجناب مناسب مینماید.
از آنجایی که هدف اکثر نویسندگان این سفرنامهها سیاسی و نظامی بود،شاید ذکر اماکن برای شناسایی ممالک مختلف لازم بوده است تا در صورت بروز جنگ علیه عثمانی از آن توضیحات به منظور تهیهء نقشهء جنگی و پیشبرد اهداف استراتژیک خویش استفاده نمایند."