چکیده:
هدف پژوهش حاضر تعیین میزان شیوع افکار خودکشی و اقدام به خودکشی در دختران مقیم
مناطق پرخطر کشور بوده است. ابتدا، با مراجعه به آمار مرگ و میر ناشی از خودکشی در
کشور، مناطقی که بالاترین میزان مرگ ناشی از خودکشی را در سال 1380 به ثبت رسانده
بودند شناسایی شدند. سپس از 65887 دانشآموز مؤنث مناطق مذکور در دو مرحله با
روشهای نمونهگیری خوشهای و نمونهگیری تصادفی ساده 2650 نفر در مطالعه شرکت داده
شدند (دامنة سنی 14 تا 21 سال با میانگین سنی 27/16 و انحراف معیار 30/1). به منظور
جمعآوری دادهها از:
الف) پرسشنامه جمعیتشناختی.
ب) شاخص نشانگان افسردگی ـ خرده مقیاس خودکشی (Depressive Symptom
Index-Suicidality Subscale /DSI-SS)
ج) آیتمهای غربالگر مقیاس خودکشی مرکز مطالعات همهگیرشناسی خودکشی (The Center
for Epidemiologic Studies-Depression (CES-D) Scale-Suicidality Screening Items
(SSI).
د) یک مجموعه چهار آیتمی محقق ساخته برای سنجش اقدام به خودکشی، استفاده شد.
با توجه به نقاط برشی که برای هر یک از نمرات در شاخصهای ذکر شده تعیین شده بود
شیوع نقطهای افکار خودکشی و اقدام به خودکشی در مناطق تحت مطالعه، برآورد شد. بر
اساس یافتههای پژوهش، بالا بودن میزان افکار خودکشی و اقدام به خودکشی در شهرهای
مطالعه شده، پرداختن به برنامههای پیشگیری را ضرورت میبخشد.
خلاصه ماشینی:
"بر این اساس 184، نفر معادل 7 درصد نمونه تحت مطالعه، در گروهی قرار گرفتند که دارای افکار خودکشی بودند (آزمون مجذور خی تفاوت معناداری بین شهرهای تحت مطالعه نشان نداد، اگرچه دادهها نشان دادند که با افزایش سن آزمایششوندهها، در گروههای اقتصادی ـ اجتماعی ضعیفتر، افکار و اقدام به خودکشی به طور معناداری بیشتر گزارش شده بود).
اگر چه این میزان بسیار پایینتر از میزانی است که در مطالعات دیگر به ثبت رسیده است [2 تا 26 درصد برای افکار خودکشی در افراد 9 تا 18 سال (sadock & sadock, 2000)، 60 درصد برای افکار خودکشی و 10 درصد برای میزان اقدام به خودکشی (sarason, 1987)] اما توجه به این نکته که خودکشی و رفتارهای انتحاری از نظر همهگیرشناسی براساس یک پیوستار رخ میدهد (Hawton, 1997) و این که آمار رفتار انتحاری اساسا بر مدارک و گزارشهای مرگهایی مبتنی است که بروز حقیقی را کمتر از آنچه هست برآورد میکنند (Merck, 2002)، به نظر میرسد که دادههای مطالعة حاضر حقیقتی را در قالب بحران افزایش خطر خودکشی متذکر میشوند.
هرچند برآورد احتمال خودکشی واقعی بر حسب موارد اقدام در مناطق مطالعه شده خود به مطالعة جداگانهای نیاز دارد، با در نظر گرفتن یافتههای این پژوهش که نشان میدهد شیوع گزارش افکار خودکشی 7 درصد و اقدام به خودکشی 4/5 درصد است و همچنین با اذعان به این حقیقت که حداقل 10 درصد این افراد سرانجام به خودکشی کامل اقدام خواهند کرد (sadock & sadock, 2000)، میتوان میزان مرگ ناشی از خودکشی در این شهرها را برآورد کرد و بر این اساس مداخلههای قریبالوقوعی را تدارک دید."