خلاصه ماشینی:
"بنده نظریات خود را در خصوص این امتیاز وکلاء و لزوم دخالت وکیل در مرحله پژوهش و فرجام مفصلا در کتاب آئین دادرسی مدنی و بازرگانی(ذیل نمرده ترتیب 55 ب)نوشتهام و تکرار آن از حوصله این مقاله خارج است همینطور از انتقاد اصلاحاتی که بر خلاف اصول بموجب لایحه مورخ دیماه 1331 در قسمتی از مواد قانون آئین دادرسی مدنی شده و اغلب غیر عملی است و حقوق متداعیین را در دارسی سلب کرده است در اینجا صرفنظر میکنم لیکن از اظهار تعجب نمیتوانم خودداری نمایم که در لایحه اصلاحی مثلا وقتیکه در مرحله پژوهش-چه در دادرسی عادی و چه در دادرسی اختصاری-قضاوترا بر اساس لوایح کتبی تجویز و جلسه محاکمه را در واقع غیر لازم فرض کردهاند و فقط در مواردی که دادرسان احتیاجی بتوضیح از متداعیین داشته باشند تشکیل جلسه را اجازه داده در عین حال دادگاه را مکلف کردهاند که اگر متداعیین در جلسه حاضر نشوند(یعنی سؤالاتی که دادگاه لازم دانسته از متداعیین بکند بلا جواب و در واقع مطلب تاریک و مبهم بماند)حکم قضیه را حتما بدهد و چنین حکمی را حضوری تلقی کردهاند یعنی اعتراض دیگر مورد نخواهد داشت که اگر تضییع حقی شده باشد جبران بشود و در مرحله فرجام هم تضییع حقوق که اکثرا ارتباط بماهیت دعوا دارد قابل جبران نیست-نویسندگان لایحه چگونه دخالت وکلاء را در این مراحل لازم ندانستهاند."