چکیده:
مساله اهانت به اولياء الهي و تكرار چندين باره اين امر يكي از مسائل مبتلا به كنوني جوامع اسلامي است. متن حاضر تلاش مي كند تا با بررسي احاديث و روايات تاريخي، روش معصومان(ع) در مقابله با اهانت ها را بيان كند. از جمله مواردي كه در احاديث و روايات تاريخي فراوان مشاهده مي شود، آن است كه اولياء دين بين اهانت كنندگان نادان از يك سو و اهانت كنندگان مغرض از سوي ديگر تمييز قائل مي شده اند و با اين دو دسته به يك شيوه رفتار نمي كرده اند. بررسي احاديث معصومان(ع) و روايات تاريخي نشان مي دهد كه هماره در برخورد با نادان، گذشت و حلم و برخورد كريمانه را برمي گزيدند و خود را قولا و فعلا به اين افراد جاهل اما بي غرض معرفي مي كرده اند و در مورد افراد مغرض اگر شرايط مهيا بود، حكم الهي را در مورد آنها اجرا مي نمودند؛ اما اگر شرايط فراهم نبود با سكوت و صبر از كنار آن مي گذشتند و اجراي حكم الهي و برخورد با اهانت كننده را در صورت لزوم به شرايط آتي موكول مي كردند
خلاصه ماشینی:
"در روایات نمونه های مکرری از برخورد اولیاء دین با اهانت کنندگان نادان بیان شده است که می توان از آنها به عنوان الگویی برای روش برخورد با نادانان بهره برد، به عنوان مثال مردی از اهل شام به امام زین العابدین (ع ) اهانت کرده و گفت جد تو کسی بود که مؤمنان را کشت .
چنان که از امام باقر(ع ) نقل شده است که در باب تارک نماز بیان داشتند که سبحان الله به راستی که ترک نماز گناه بزرگی است ، آیا به شما خبر ندهم به کسی که از او بدتر است ؟ آنگاه فرمود: دشمن ما اهل بیت (ناصبی ) بدتر از تارک نماز است ، آگاه باش که به راستی بنده ای نیست که نام ما خاندان در نزد او برده شود و از ذکر نام ما رقت پیدا کند، جز آن که فرشتگان او را نوازش کنند و همه گناهانش آمرزیده شود، مگر آن که گناهی داشته باشد که او را از ایمان بیرون برد، و همانا شفاعت پذیرفته گردد، اما در حق ناصبی پذیرفته نشود (کلینی ، ١٣٦٥، ج٨، ص١٠١).
البته اجرای حکم الهی در مورد اهانت کنندگان منوط به اذن امام و رهبر جامعه است ؛ اما اگر شرایط فراهم نبود با سکوت و صبر از کنار آن می گذشتند و اجرای حکم الهی و برخورد با اهانت کننده را به شرایط آتی موکول می کردند؛ از این رو می توان نتیجه گرفت که تمییز نادان از مغرض یکی از اصلی ترین آموزه های مستخرج از روایات و سیره اهل بیت (ع ) در برخورد با اهانت کنندگان به اولیاء الهی است ."