خلاصه ماشینی:
"به استناد برخی از آثار و اسناد،شریعت اسلامی و چشمههای عرفان و تصوف که متمایزترین و بارزترین وسیلهء شناخت و رجحان و مایهء افتخار ادب فارسی در دنیاست از راه ایران و توسط ایرانیان در سرزمین پهناور شبه قاره راه یافت و علما و عرفا و دانشمندان برای ترویج و تبلیغ اسلام از زبان فارسی که زبان مادری آنها بود استفاده کرده آن را به صورت وعظ و تذکیر و هم به صورت تألیف کتابهای منثور و مجموعههای شعر وسیلهء نیرومند پیام فراگیر خود ساختند و زبان فارسی متجاوز از هشتصد سال تحت فرمانروایی مسلمانان در شبه قاره پیشرفت زیاد کرد تا جایی که این سرزمین خود منشأ اصلی و واقعی زبان فارسی شد و این زبان مطابق اسناد و مدارک و شواهد موجود قسمتی از شناسنامهء تاریخی و تمدن و فرهنگ و جزء هویت مردم آن گردید1.
واسطههایی که گسترش اسلام را بر بالهای زبان فارسی و فرهنگ ایران زمین نشان میدهد و غنیترین سرمایه را برای تربیت فکری و اخلاقی و معنوی مردم شبه قاره به ارمغان داشته و مهمترین عنصر برای تشیید و تحکیم علاقهء مذهبی در قلوب کلیه طبقات اجتماع این دیار شده یکی وجود پیران طریقت و مردان حقپرست بوده و به حسن خلق و ملایمت طبع و مجاهدت صادقانه و نوعدوستی متصف بودند و از نواحی ایران وارد شبه قاره گردیدند و در اثر کسب تبحر در دانش علوم دین و صرف عمر در عبادت و ریاضت و به استعانت ذوق و حال و استعداد و انتخاب وادی تصوف و عرفان و خدمت به خلق شهرهء آفاق شدند.
اول کس که از نواحی شرقی ایران وارد این سرزمین شد و پیشاهنگ و مبلغ مذهب و عرفان اسلام گردید و پس از او عرفان اسلامی بلانقطاع به هند راه یافت و از کوششهای ایشان زبان فارسی گسترش یافت شیخ ابو الحسن علی هجویری معروف به داتا گنج بخش(متوفی 564 هـ."