چکیده:
توسعه پایدار راهحلی است برای جلوگیری از بهرهبرداری لجام گسیخته بشر از منابع زمین،توسعهای که هم کشورها را از پیشرفت و گسترش فعالیتهای خود در زمینههای صنعتی و فناوری مانع نمیشود و هم نسلهای آینده را از استفاده از منابع زمین محروم نمیکند. در این مقاله ضمن پرداختن به مفهوم توسعه پایدار و تعامل آن با رشد اقتصادی، اهم فعالیتهایی که در عرصه حقوق بین الملل در رابطه با ترغیب کشورهای جهان به قدم گذاشتن در اینراه و ملتزم شدن به این الگوی توسعه،به ویژه در جریان«اجلاس زمین»رخ داد،بر زبان قلم آمده است.
خلاصه ماشینی:
"(1،ص 61) در گزارش برونتلند نیز روی عدم تساوی بین کشورها و دسترسیشان به منابع به عنوان مشکل عمده در راه توسعه پایدار اشاره شده و کاهش فقر در بین مردمان کشورهای جنوب را به عنوان پیششرط توسعه همگام با حفظ سلامت محیط زیست در آن کشورها، معرفی کرده است.
(6،ص 51) اجلاس زمین پنج سند را از قرار ذیل به ثبت رساند: الف-اعلامیه ریو در مورد محیط زیست و توسعه81 اعلامیه ریو حاوی 72 اصل است و مفاد آنها نشانگر رفتاری است که ملل دنیا باید نسبت به اتخاذ الگوهای توسعه که از نظر حفظ محیط زیست پایداری بیشتری داشته باشند،پیشه کنند.
برنامه کاری مزبور در وهله اول از چهار بخش تشکیل شده است: ابعاد اجتماعی و اقتصادی این بخش شامل توصیههایی درباره همکاری--در راه توسعه پایدار،فقر،مصرف، جمعیتشناسی،سلامتی،اسکان انسان و در نظر گرفتن مسائل زیستمحیطی و توسعه به طور توأمان،در اتخاذ تصمیمات از سوی مسئولان کشورها است.
بدیهی است که اگر دولتها از این کمیسیون برای رسیدن به یک اجماع بر سر اهداف توسعه پایدار در سطح جهانی بهره برند و سپس اجماع حاصله را از طریق تلاشهای ملی و بین المللی خود،تقویت کنند،در این صورت کمیسیون مذکور نیز به نوبه خود میتواند توان خود را در جهت برخورد با مشکلات محیط زیست و توسعه به مقدار زیادی بالا برد.
توافقات به عمل آمده در کنفرانس محیط زیست و توسعه ملل متحدد نشان از شکلگیری یک اراده سیاسی جهانی برای انجام اقدامات لازم (62)- (ŞùĞ öâùéáó ö¢è¿ áþù¿Â öÄ) (72)- (ŞùĞ öâùéáó ö¢è¿ áþù¿Â öÄ) جهت حفاظت از کره زمین دارد."