خلاصه ماشینی:
"بای عضویت در سازمانهای دول اعضای پیوسته 72-گاهی دولتی همه شرایط لازم برای عضویت کامل را ندارند، ولی بسیار علاقهمند است که شکلی در فعالیتهای سازمان شرکت نماید.
اعضای جزئی معمولا حق رأی دادن در ارگانهای اصلی سازمان بین المللی را ندارند، حتی اگر تصمیماتی که اتخاذ میشود مربوط به ارگان هایی باشد که این دولتها در آن عضویت دارند.
103-دلیل دیگر برای ایجاد ارگان غیر عمومی میتواند این باشد که سازمان بخواهد بر بعضی از دول عضو نفوذ بیشتری اعطاء کند.
با ایجاد ارگان غیر عمومی که مسئولت تصمیم گیری مربوط به صلح وامنیت را به عهده دارد و صرفا مرکب از 15 عضو میباشد، این پنج کشور قدرتمند که در درگان مزبور دارای کرسی هستند نفوذشان بر روی مسائل صلح و امنیت میتواند بطور قابل توجهی افزایش یابد و تقویت شود.
معمولا دول عضو برای نمایندگی در ارگانهای غیر عمومی آمادگی کامل دارند، ولی گاهی ممکن است که آنها مایل به شرکت نباشند.
107-لااقل چهار استدلال دیگر برای انتخاب نمایندگان دولتی به جای افراد کارشناس در ارگانهای غیر عمومی اقامه شده است: (1)-کارشناسان دولتی توسط نهاد بزرگی(چون دولت)حمایت میشوند.
هنگامی که این مدت بیست سال یا بیشتر به طول بیانجامد تا دولتی بتواند در ارگان غیر عمومی نمایندگی داشته باشد، در اینصورت ممکن است چنین دولتی همه تماسهای خود را با کار آن ارگان از دست بدهد.
برای اعمال صلاحیت اداری بر کارمندان دول عضو، بیشتر سازمانهای جهانی از دیوان اداری ملل متحد در نیویورک یا دیوان اداری سازمان بین المللی کار در ژنو استفاده می نمایند."