خلاصه ماشینی:
"اینان سنت الله را در تمامی موارد، کلی، ضروری و دائمی می دانند و این قوانین به نظر آنها بر اساس نظام احسن جاری می شود، اما درست مانند قوانین تشریعی دریک نظام حقوقی منظم، قوانین تکوینی نیز درموارد خاص، ممکن است نسبت به یکدیگر تزاحم و یا حکومت داشته باشند؛ یکی موضوع دیگری را از بین ببرد و یا آن را مقید کند.
13 خداوند برای هر چیزی که تصور کنیم، حد و اندازه ای و مسیری تعیین کرده، پس هر سببی که فرض شود (چه از قبیل سرد شدن آتش بر ابراهیم و اژدها شدن عصای موسی که اسباب عادی اجازه آن را نمی دهد) ویا همانند سوختن هیزم که در اثر یکی از اسباب عادی پدید می آید، در هر دو مسبب، خدای تعالی برای آن مسیری و اندازه ای ومرزی معین کرده و آن مسبب را با سایر مسببات و موجودات، مربوط و متصل ساخته و د رمورد خوارق عادات، آن موجودات و آن اتصالات را طوری به کنار می زند که باعث پیدایش مسبب مورد اراده اش (نسوختن ابراهیم، اژدها شدن عصا و مانند آن) گردد، هرچند که اسباب عادی هیچ ارتباطی با آنها نداشته باشند.
آیا با استناد به برخی آیات قرآن، می توان وقوع معجزات را نفی کرد؟ سید احمد خان هندی معتقد است که با استناد به آیه: (سنة الله فی الذین خلوا من قبل و لن تجد لسنة الله تبدیلا) (احزاب/62) وهمچنین آیاتی که درآن به این مسأله اشاره شده است که وقتی مردم از پیامبران انجام کارهای خارق العاده را طلب می کرده اند، ایشان در جواب می گفتند: (ما جز بشری نیستیم)، چنین به دست می آید که معجزه ای به دست پیامبران صورت نگرفته است."