خلاصه ماشینی:
"سپس ایران بطور یکجانبه یک منطقه ممنوعه از نظر رفتوآمد دریائی را در امتداد ساحل شمالی خلیج از غرب به شرق که تقریبا تمام منطقه فلات قاره را میپوشانید و به موجب موافقت نامههای منعقده تحدید حدود که در بالا مذکور افتاد به ایران (به تصویر صفحه مراجعه شود) اختصاص مییافت اعلام کرد،(ادعای نویسنده درست نیست،ایران هیچگاه اقدام به ایجاد منطقه ممنوعه نکرده بلکه صرفا مقرراتی را برای تردد کشتیها در مناطق جنگی اعمال نموده بود-.
حق عبور از تنگه هرمز: موافقتنامه تحدید حدود فلات قاره مربوط به سواحل شمالی و جنوبی تنگه هرمز-مورخ 52 ژوئیه 4791 که میان ایران و عمان منعقد شده یک خط منصف در امتداد تمامی طول تنگه از خلیج فارس تا خلیج عمان رسم کرده(خط منصف با در نظر گرفتن خطوط مبدأ مستقیم دو کشور ترسیم شده است)و خطوط مبدأ دریاهای سرزمین خود را تنظیم کردهاند94.
بعضی علمای حقوق با نظریه ابراز شده توسط کشورهای ساحلی تنگه،که حقوق عرفی سابق بایستی در تنگه هرمز به مورد اجرا گذارده شود موافقت دارند-این نظریه از تصمیم دیوان دادگستری بینالمللی در قضیه تنگه کرفو در 9491 استنباط شده است65-که مقررات آن در ماده 61-بند 4-از کنوانسیون 8591 ژنو راجع بع دریای سرزمینی و منطقه مجاور که مقررات محدود کننده سختی نسبت به حق عبور بیضرر در تنگههاست75درج شده است.
4-ماده 61(4)کنوانسیون 8591(ژنو)حقوق دریاها که راجع به دریای سرزمینی،منطقه مجاور و حق عبور بیضرر(قسمت سوم)مقرراتی را برای انواع کشتیها تدارک دیده است،تعریف زیر را در مورد تنگههای بینالمللی ارائه داده است: «در حق عبور بیضرر کشتیهای خارجی از تنگههائی که بهمنظور دریانوردی بینالمللی بین یک قسمت از دریاهای آزاد و قسمت دیگر دریاهای آزاد یا دریای سرزمینی یک کشور خارجی مورد استفاده قرار میگیرد،هیچگونه وقفهای بهعمل نخواهد آمد."