خلاصه ماشینی:
"بد نیست آقای امانت بدانند که طبق نوشتۀ شیخ کاظم سمندر(مورخ قدیمی ومشهور بهائی)که از فرزند یکی از سران بابیه در قزوین نقل میکند:باب در اوایل ظهورخویش،برای به اصطلاح«اتمام حجت و ابلاغ آیت»خویش به علما،فردی به نام ملااحمد ابدال را همراه چند لوح که«به نام بعضی از مشاهیر علمای»قزوین نظیر ملا صالحو ملا تقی قزوینی(شهید ثالث)و حاجی ملا عبد الوهاب،صادر شده بود نزد آنانفرستاد و«مضمون الواح»مزبور«از قرار مسموع»این بوده است«که امر من امری نیستکه اصلاح و رتق و فتق آن حق دولت باشد،بلکه تشخیص و تمیز دادن این مطالب،حقعلما است و شماها که خود را بر مسند امام نشسته میدانید خوب است مرا بخوانید و یا(1).
(به تصویر صفحه مراجعه شود)توبهنامۀ باب در کتاب کشف الغطاء،نوشتۀ میرزا ابو الفضل گلپایگانی و چند تن دیگر از مبلغان سرشناس بهائی نکته:برخورد«ابزاری»با افراد و گروهها،اساسا از شیوههای معمول رهبران بهائیتاست که حتی خود علی محمد باب نیز از این شیوه برخورد،بیآسیب نمانده است:ازیکسو میبینیم عباس افندی برای باب در حیفا آرامگاه باشکوه میسازد و خویشاوندانباب(افنان)را به نمایندگی و دامادی خویش برمیگزیند1و در آثار و الواح خود،اوصافو القاب شگفتآور(و شرکآمیز)را برای وی ردیف میکند و او را«حضرت نقطۀ اولیروحی له الفداء»،«حضرت اعلی روی له الفداء»و«مقام مبارک حضرت اعلی روحی وحقیقتی و ذاتی و کینونتی لتربته الفداء»!خوانده و روز طرح ادعای بابیت از جانب باب راروز نفخ صور اسرافیل و اشراق شمس حقیقت و قیامت کائنات و طلوع انوار صبح هدیمینامد و خاککشی و سنگکشی برای آرامگاه وی در جبل کرمل(حیفای فلسطین)رااز«عبادت ثقلین»بهتر میشمارد و در مراسم افتتاح آن ارامگاه با پای برهنه حضورمییابد2و شخصی چون نبیل زرندی،نویسندۀ طراز اول تاریخ بهائیت،در مطالع الانوار کهزیر نظر بهاء نوشته،از علی محمد شیرازی با عناوینی چون:باب الله،نقطۀ اولی،حضرتاعلی،ذکر الله الاعظم،حضرت ذکر،حضرت مهدی موعود،حضرت قائم،محبوبعالمیان و حضرت رب اعلی!یاد میکند و نظیر این تعریفها و تمجیدهای مبالغهآمیز را ازشوقی افندی نیز فراوان میبینیم."