خلاصه ماشینی:
"به همین جهت وقتی ترجمه نهج البلاغه استاد منتشر شد, این بنده سخت مشعوف و مطمئن شدم که پس از ترجمه هایی که یا در فهم محتوا و یا به ویژه در رساندن مقصود به زبان رسا و بلیغی فراخور متن نهج البلاغه نقایصی داشته اند, اکنون ترجمه ای به قلم استادی چون دکتر شهیدی درمی آید که دیگر یکسره از آن نقایص پیراسته است; از این رو در زمان حیات ایشان تنها یکی دو بار به ترجمه مراجعه کردم و اندک نقیصه ای یافتم, اما چندان نبود که قابل طرح در خدمت استاد باشد و فرصت هم نیافتم مقدار بیشتری را ببینم تا اگر ایراد بیشتری یافتم, به خدمتشان عرضه کنم ـ که بی گمان می پذیرفت و سپاس هم می گزاشت ـ اما دریغا که چنین نشد.
با آنکه در نسخه ابن ابی الحدید به جای (خلقتم) با قاف (خلفتم) با لام مشدد و فاء ساکن است و سخن سنجان می دانند که تنها همین درست است, تعبیر (فی حثالة) که ظرف است, با (خلفتم) سازگار است نه با (خلقتم) و همچنین سیاق سخن ـ که امام(ع) می خواهد بفرماید: آن نیکان و آزادگان و… رفتند و شما را در میان فرومایگانی بر جای گذاشتند که از بس بی مقداری ارزش نکوهش هم ندارند ـ با قطع و یقین همین را می رساند, اما در ترجمه ای که بر پایه متن عبده (خلقتم) آمده, اولا جمله (شما ماندید) ما به ازائی در متن ندارد, ثانیا نکوهش تندی که متوجه دیگران بوده, به مخاطبان معطوف گردیده و ثالثا جمله (و همی خواهد یادشان را از خاطر بسترد), برای همان قرینه سازی, حالت ایجابی پیدا کرده است با آنکه ـ چنان که دیدیم ـ جنبه سلبی دارد, یعنی حتی شایسته نام بردن برای نکوهش نیستند."