خلاصه ماشینی:
"در اینجاست که راهوله از جنبه عمیقتر فلسفی دومین حقیقت جلیل، مطابق جنبه فلسفی نخستین حقیقت جلیل، سخن به میان میآورد و برای ارائه تبیین و تحلیلی عمیقتر لازم میداند که خواننده تصوری از نظریه کرمه و نوزایی، به صورتی که در زیر میآید، داشته باشد: به اعتقاد وی، چهار آبشخور یا ماده غذایی (اهاره) به معنای علت یا شرط لازم هستی و استمرار موجودات در کار است: الف) غذایمادی روزمره ب) پساویدن اعضای حسی ما (اعم از ذهن) با عالم خارج ج) دانستگی د) اراده و قصد نفسانی از این چهار آبشخور، «اراده نفسانی» که آخر از همه ذکر شد، عبارت است از اراده معطوف به زیستن، اراده معطوف به هستی، اراده معطوف به استمرار، اراده معطوف به شدن هر چه بیشتر.
این مطلب معنای قاعده معروفی است که در متون اصلی پالی دیده میشود: «هر آنچه در ماهیت کون است، همه آن چیزی است که در ماهیت فساد هست» یک موجود، شی یا سازگان، اگر در بطن خودش ماهیت پیدایی و ماهیت به وجود آمدن را دارد، همچنین در بطن خود ماهیت و نطفه توقف و نابودی را نیز دارد.
الف ـ مسائل اجتماعی 1ـ مؤلف باور کسانی که میپندارند آیین بودا چنان نظام متعالی و رفیعی است که زنان و مردان معمولی در این جهان پرمشغله امروز نمیتوانند آن را به کار بندند و نیز میپندارند که اگر کسی میخواهد یک بودایی واقعی باشد باید در خلوت یک دیر یا مکانی آرام انزوا گزیند، باوری نادرست و تأسفآور میداند، که بنا به باور او، معلول عدم فهم صحیح تعلیم بودا است."