خلاصه ماشینی:
"مباحث کلامی در ذیل بسیاری از آیات قرآن وسیله دانشمندان شیعی اظهار شده است که بسیار دقیق و رساست،متاسفانه در دو تفسیر مهم اهل سنت که مورد استفاده کارادووو بوده است یعنی«تفسیر- کبیر فخر الدین رازی»و تفسیر«روح البیان»بیش از تفاسیر دیگر نسبت به شیعه تعصب ورزیده شده است،و تصدیق خواهید فرمود که مهمترین امر برای محقق آنست که معلومات مکتسب او مبتنی بر- (1)-به بخشی از الفهرست تحت عنوان:«اخبار فقهاء الشیعة و اسماء ما صنفوه من الکتب»صفحه 275 چاپ تهران مراجعه فرمائید تا اسامی بزرگانی چون زراد که از اصحاب امام علی بن موسی الرضا(ع)بوده است و نام تفسیر او،حسن و حسین فرزندان سعید اهوازی و نام تفسیر آنان،و علی بن هاشم و ابن فضال و ابو جعفر قمی را ملاحظه فرمائید و معلوم است که الفهرست در سال 377 تنظیم گردیده است.
زیرا زیادی در قرآن بنا بنص صریح قرآن و اجماع مسلمانان امکانپذیر نیست،کم شدن قرآن نیز همانطور که سید مرتضی بیان داشته است مورد اعتماد و قبول شیعه نیست،روایات آحاد پراکنده- ای هم که نقل شده قابل اعتماد نمیباشد و نباید موجب اعتقاد کسی به تحریف گردد و بهتر آن است که از همه این روایات اعراض نمود و به آنها توجهی نکرد، زیرا همه این روایات بطرق دیگر قابل تاویل است»1 پیشوای دیگر شیعه که از مفاخر این مذهب است یعنی شیخ صدوق،صاحب کتاب«من لا یحضره- الفقیه»و کتب بسیار دیگر در کتاب«الاعتقاد» چنین میگوید:«اعتقاد ما شیعیان بر آن است که قرآنی که بر محمد بن عبد الله(ص)نازل گردیده و اکنون جلد شده و در اختیار است همین است و هیچ بیش از این نبوده است و هرکس به شیعه این نسبت را دهد که شیعه معتقد به افزونی قرآن است دروغ میگوید»2 (1)-تفسیر تبیان ج 1 ص 3 چاپ نجف سال 1376 ق (2)-نقل از مقدمه مرحوم بلاغی بر«آلاء الرحمن فی التفسیر القرآن»ص 25،چاپ صید 1933 شیخ«مفید»متکلم و پیشوای شیعه در قرن چهارم و اوائل قرن پنجم نیز همین عقیده را دارد."