Andrew Rippin is one of the most renowned contemporary western scholars in Qur’anic studies and the professor of history in University of Victoria, Canada. He has authored numerous essays in Qur’anic studies and contributed to some of the well-known Encyclopedias such as the EI, ER, and EQ. The present writing is a translation of his essay “Tafsīr” published in the second edition of the Encyclopedias of Islam. Upon reviewing the term “Exegesis”, he deals with various attempts in classification of the exegeses according to the elements influencing on the process of interpreting, such as literature, jurisprudence, theology, and history. Further on, he points out to the exegetes’ attention to the earlier sources and their views. Then he divides the history of exegesis into four periods of emergence, classic, development, and the contemporary, briefly touching upon the characteristics of each period as well as their tafsīrs. Of these, the contemporary period is introduced in more details.
خلاصه ماشینی:
"همچنین این واژه در نوشته های یهودی و مسیحی به زبـان عربی نظیر برخی از آثـار سعدیـا قــائون3 (Saadia Gaon) (882 ـ 942 میلادی) به مفهوم ترجمه شرح کتاب مقدس به کار رفته است؛ گرچه مهم ترین کاربرد اصطلاح تفسیر ـ که این مقاله نیز ناظر به آن است ـ در مورد شاخه ای از علوم اسلامی مرتبط با قرآن است.
برخی از مشهورترین تفاسیر این دوره عبارتند از: ثعلبی٭ (م 427/ 1037)، «الکشف و البیان عن تفسیر القرآن» 51: چکیده ای پربار از مطالب تفسیری که گرایش های مؤلف آن تا حدودی در اثر دیگر او «عرائس المجالس فی قصص الانبیاء» مشهود است؛ سلمی (م 412/ 1021)،52 «حقائق التفسیر»: به سبب تفاسیر صوفیانه متمایز است؛ ماوردی٭ (م 450/ 1058)،53 «النکت و العیون»؛ طوسی٭ (م460/ 1067)، «التبیان فی تفسیرالقرآن»: تفسیر مهم شیعی؛ زمخشری، «الکشاف عن حقائق غوامض التنزیل»؛ طبرسی٭ (م 548/ 1153)54، «مجمع البیان لعلوم القرآن»: تفسیر معتدل شیعی؛ ابن جوزی٭ (م 597/1201)، «کتاب زاد المسیر فی علم التفسیر»؛55 فخرالدین رازی٭ (متوفی 606/ 1209)56، «مفاتیح الغیب»: به سبب گستردگی مطالب و عمق فلسفی اش فراوان به آن استناد می شود؛ قرطبی٭ (م 671/ 1273)، «الجامع لأحکام القرآن»: از تفاسیری که به نحوی ماهرانه چکیده ای از آرای تفسیری را در خود جای داده است؛ بیضاوی (م 685 تا 716/ 1286 تا 1316)، «أنوار التنزیل و أسرار التأویل»: صرف نظر از گرایش کلامی، خلاصه تفسیر زمخشری به حساب می آید؛ عبدالرزاق کاشانی٭ 57 (م 731/1330) معروف به تفسیر ابن عربی: تفسیر صوفیانه، که بیانگر آرای عرفانی سلف کاشانی یعنی ابن عربی٭(م 628/ 1240) است؛ ابوحیان غرناطی٭ (م 745/1344)، «البحر المحیط»؛ ابن کثیر، «تفسیر القرآن العظیم»؛ محلی و سیوطی، تفسیر الجلالین.
«مفهوم النص: دراسة فی علوم القرآن» اثر نصر حامد ابوزید، نمونه جدید دیگری از این آثار با شکلی کاملا متفاوت است؛ زیرا این کتاب مسائل روش شناختی درباره فهم قرآن در دوره معاصر را ـ که به طور جدی از سوی برخی زیر سؤال رفته ـ در قالب مقدمه های تفاسیر سنتی مطرح کرده است."