چکیده:
این مقاله نقدی است گذرا بر برخی از آرا و دیدگاه های مطرح شده در کتاب « قرآن شناسی » اثر استاد دکتر محمد مهدی فولادوند . بیشتر حجم این کتاب ، ترجمه چند اثر عربی است و بخشهای پایانی آن به مقالات و سخنرانی ها و مصاحبه های مولف پیرامون موضوعات گوناگون قرآنی اختصاص دارد . ناقد ، نخست به برخی از مبانی و اصول تفسیری نویسنده اشاره کرده سپس بر این اساس ، دیدگاه های وی را مورد نقد و بررسی قرار داده است .
This article briefly reviews some of the opinions and viewpoints brought up in the book “Qur’ān Shināsī” written by Dr. Muhammad Mahdi Fuladwand. The major part of this book contains the translation of several Arabic writings, and the final parts are dedicated to the author’s articles, lectures, and interviews concerning various Qur’anic issues. The reviewer has first pointed out certain exegetical fundamentals and principles used by the author and then reviewed his viewpoints accordingly. In this respect, “semantics of the Qur’anic terms” and “explanation of miracles” are the most important issues which are analyzed hereby. Among other issues touched upon in this review are: the difference between revelation and inspiration; the detached letters; the features of interpretation by personal opinion; historical-Qur’anic viewpoints, the orientalists’ opinions, etc. In the end, certain aspects of the author’s innovations and novel viewpoints together with the relevant examples are introduced.
خلاصه ماشینی:
"اگر «ایمان» از ریشه عبری «امان» و به معنی «اطمینان و آرامش» است، این تنها ذکر یک یا دو دایره معنایی واژه «ایمان» است؛ اما برای دست یابی به بیشتر دایره های معنایی «ایمان» در قرآن، هم باید به معنای ریشه عبری آن توجه کنیم و هم باید همه جملاتی را که در قرآن کریم در باب ایمان به نحوی از انحا سخن گفته اند کنار یکدیگر بنشانیم و ویژگی هایی را که در این جملات برای ایمان ذکر شده است استخراج و جمع کنیم و آن گاه در ذهن خود، انگاره ای از ایمان پدید آوریم که همه آن ویژگی ها را دارا باشد.
از جمله: آیا شارع در تفاهم با مردم زمان های مختلف، زبان همه آنها را امضا کرده است؟ آیا شارع می تواند یک زبان را امضا کند و بعد بگوید همه مردم در تمامی قرون با همان زبان صحبت کنند؟ اساسا ظرفیت تفاهم با کل تاریخ در زبان مردم عصر پیامبر وجود داشته است یا نه؟ آیا شأن تخاطب شارع، تخاطب با کل تاریخ است؛ یا بامردم آن زمان؟ روی سخن شارع با یک سطح از عرف جامعه است یا با همه سطوح عرفی و تخصصی تفاهم می کند؟ آیا زبان عرف زمان تخاطب، ظرفیت تفاهم تاریخی در سطوح مختلف اجتماعی را دارد یا خیر؟ چرا؟13 معیار درستی و نادرستی معنای یک واژه در قرآن، زبان عرف تخاطب است یا ملاک دیگری وجود دارد؟ آن ملاک چیست؟ قواعد و ضوابط اختیار آن ملاک کدام است؟ و… در مورد کارآمدی شیوه زبان شناسی نیز توجه به دو نکته لازم به نظر می رسد."