خلاصه ماشینی:
"از یشت پانزدهم که «رام یشت» خوانده شده و در ستایش و نیایش به درگاه این ایزد است، برمیآید که «وای» نام آن پهنه کیهانی بوده که چون حائلی، میان جهان روشن و مینوی مزدا آفریده، در بالا، و جهان تیرگیهای اهریمن آفریده، در پایین، فاصله انداخته است.
آموزه دیانه در آیین بودای چینی کاربرد بسیار گستردهتری دارد و همه اعمال مدیتیشن را شامل است، مانند تمرینهای آناپانستی aÎnÎpaÎnasati ، کسینه kasina ، نظاره تن، و دیگر فنون مشابه که هدف آنها همه یکدلی است.
همانگونه که نخستین پیر چن (ذن) در چین (بودیدرمه) به خاطر نهسال نشستناش در جذبه رو به دیوار (منپکی menpeki) در دیر شائو ـ لینshao-lin ، پیش از این نشان داد، ذاذن تمرین محوری ذن است و همه استادان ذن آن را، همانگونه که دوگن ذنجی چون «دروازه رهایی کامل» میخواند، میستایند.
این خود به شکل نسخه برگردان چینی واژه سنسکریت î دیانه (dhyaÎna) است، که اشاره است به مجموعی دل و جذبه نظاره، که در آن همه تمایزهای دوئیانه ______________________________ 1.
این موعظه تلمود در زمانهای متأخرتر راه شناسایی یهودیان شد؛ گویا یهودی، فارغ از اینکه یهودی چه مقدار در مسیر همگونی با قوم گام برداشته است، به شرط آنکه بت نپرستد و به خدای یکتا اعتقاد داشته باشد، همچنان یهودی است؛ اگرچه از نظر هلاخا، یهودی حتی زمانی که به دین دیگری در میآید باز شأن یهودی بودنش باقی است، و یک اصل کلی میگوید «یکبار یهودی بودن [یعنی [برای همیشه یهودی ماندن»."