خلاصه ماشینی:
"در فصل نهم گیتا درباره قربانی معرفت چنین سخن به میان آمده است: دیگران نیز که قربانی دانش پیش میآورند و مرا میپرستند، گاهی مرا در همهچیز میبینند، گاهی از همه جدا و گاهی در صورتهای مختلف.
در فصل دوازدهم گیتا مطالب مذکور اینگونه بیان شده است: ولی اگر نتوانی همه در من مستغرق گردی، ای ارجونه، از راه «ادیاسه» پیش آی تا توفیق یابی و اگر ریاضت و ادیاسه، نیز از تو برنمیآید، درعمل کوش و نیت کن که هرچه کنی برای من کنی.
برای ورود به راه و طی طریق، رهرو بر حسب توانایی درونی و گرایشهای قلبی، یکی از راهها را انتخاب میکند و اگر مرشدی طریقی را توصیه میکند میتواند دو دلیل داشته باشد: اولا شاید برحسب تجربه شخصی مرشد باشد که به این مرحله رسیده است و این راه را نزدیکتر به مقصود تشخیص دهد؛ ثانیا، همانگونه که گفته شد، شاید بهحسب استعداد رهرو طریقی خاص را به او توصیه کند؛ مثلا اگر رهروی را به راه عمل تشویق کنند، او برحسب انجام دستورهایی که داده شده است، به مرور زمان از نور معرفت بهرهمند میگردد و عواطف و علایق او بر اثر عمل و معرفت، به حق گرایش پیدا میکند؛ ولی وقتی رهرو به مرحله انقطاع رسید، در آن مرحله هر سه راه رنگ میبازند و در آنجا حقیقت مشاهده میگردد و سالک حتی عمل خود را نمیبیند و عقل و نفس او حق میشود و هرچه را ببیند و انجام دهد به خدا نسبت میدهد."