خلاصه ماشینی:
"پدرش (عبد العزیز بن سلمه) در حق او گفته است: یا برقانا علی بنی سلمة اصحبت فی اکل مالهم حطمة تألیف کتاب الحماسه ابو تمام طائی، که با نام ابوالوفای همدانی پیوند یافته، داستانی دارد که بنا به منابع کهن از این قرار است: ابو تمام حبیب بن اوس طایی (172 - 228 ق) پس از آنکه معتصم عباسی (218 - 227) به خلافت رسید، به بغداد رفت و در آنجا اقبالی یافت.
نیز مانند سرای دانش ابو منصور عبدالله بن محمد، معروف به «ابن شاه مردان»، وزیر بصره؛ و همچنین خانه دانش ابوعلی بن سوار کاتب از مردم بصره، که در این دانشسراهای سه گانه - تنها در بصره - بی گمان «اخوان صفا» از کتابهای گنجیده آنها در تألیف رسائل فلسفی خود بهره فراوان بردهاند، و آن شهر را جایگاه پژوهش و تألیف خود گزیدهاند.
هم از آن جمله است کتابخانه ابوجعفر مهلبی همدانی در شهر همدان که دوازده هزار جلد کتاب در آن نهاده آمد (تاریخ بغداد، نوشته «فتح بنداری»، دست نوشته کتابخانه ملی پاریس، ش 6154، برگ 67) که بی گمان ابن سینا از کتابهای آنجا یادداشت برداشته و در تألیفات خود و هم برای درسگویی در آن مدت که در همدان اقامت داشته، بهره برده است.
همین که بخش شرقی ایران، و عراق و جزیره تحت سیطره آل بویه درآمد و خلافت عباسی را به حمایت خود گرفتند، دانشها شتابان روی به شکوفایی گذارد؛ به حدی که روزگار آنان درخشانترین اعصار دانش اسلامی گردید؛ و این از بابت آزادی دینی و آزادی قلم است که پیش از آنان همین آزادیها نکوهیده و فرو پوشیده بود؛ و پیشتر با مرگ کیفر مییافت، همان گونه که بر حسین بن منصور حلاج و دوستش «شاکر» رفت."