خلاصه ماشینی:
7. ص76ـ 78) مؤلف می نویسد: (ما نمی دانیم که کدامیک از داستان هایی که بعدها درباره تقوای زاهدانه و مرتاضانه پیامبر(ص) به وجود آمده حقیقت داشته و کدام یک از آنها صرفا ایده آل های عرفای متأخر است…)(از دل این مجموعه… پیرامون حضرت محمد(ص) تعریفی سر برآورده است که بعدها توسط متصوفه پذیرفته شده است)توقع بود که مترجم محترم در پاورقی نقدی بر آن رقم می زد.
هم سنگ و هم قدر این مورخ, ده ها فرهنگمند دیگر در زمینه های مختلف دانشی از این دیار برخاسته اند که از جمله ایشان اند:نظام الملک توسی (وزیر), ابوالحسن بیهقی (مورخ و فیلسوف), ابوبکر بیهقی (محدث و فقیه), بوجعفرک بیهقی (ادیب و زبان شناس), امام الحرمین جوینی (استاد غزالی), صاحب دیوان جوینی, عطاملک جوینی, سعدالدین حموی (عارف) ملاحسین واعظ کاشفی, محقق سبزواری (شیخ الاسلام عصر صفوی), حاج ملا هادی سبزواری, دکتر قاسم غنی, دکتر علی شریعتی, محمود دولت آبادی (نویسنده کلیدر), آیت الله سید عبدالاعلی سبزواری (مرجع متأخر تقلید), حمید سبزواری (شاعر), فخرالدین حجازی (خطیب) و صدها تن دیگر از اهل علم و ادب و شعر و هنر و فضل و فضیلت که شرح حال همه ایشان در این کتاب به عنوان مفاخر علمی بیهق/سبزوار آمده است.
نوشته او در باب بسیاری از نام آوران معاصر علمی و فرهنگی و روحانی, براساس اتوبیوگرافی خود این شخصیت ها فراهم آمده است که به خواهش نویسنده تهیه کرده اند; مثل شرح حال سید علینقلی امین, سید مصطفی سیادتی, دکتر سید محمد علوی مقدم و… که دو تن اول عالم و مؤلف دینی اند و نفر سوم استاد ادبیات دانشگاه فردوسی مشهد است.