خلاصه ماشینی:
2 پس از ورود اسلام به ایران, این اندیشه از سکه افتاد, اما اندیشه دیگری جایگزین آن شد: عده ای از عالمان می پنداشتند احترام مقام علم به این است که همه فهم و عمومی نشود و به سطح فکر و فهم مردم نزدیک نگردد; یعنی نباید علم را ساده و زودیاب و به فهم مردم نزدیک کرد, بلکه مردم باید خود را به رنج افکنند و بالا برکشند و اگر نتوانستند, بر عالمان حرجی نیست.
5 امروزه در جهان این پندارها نقش بر آب شده و جنبش علمی گسترده ای آغاز گردیده که هدف آن ساده و عمومی کردن علم است تا عامه مردم با مسائل علمی, حتی جزئیات پیچیده آن, آشنا شوند.
باری, یکی از وظایف خطیر و فوری عالمان دینی, عمومی کردن علوم دینی است; یعنی این علوم با بیانی ساده و روان و با حفظ سطح علمی آن و به دور از آرایه ها و پیرایه ها به مردم ابلاغ شود.
8 البته در سده گذشته, که جهان اسلام به جنبش درآمده, کوشش هایی برای عمومی کردن علوم دینی شده و شماری از عالمان عالی قدر حوزه های علمیه همت خود را معطوف به عموم مردم کرده اند و کتاب های متعددی برای مردم و به زبان مردم نوشته اند و در گسترش معارف اسلامی سهم بزرگی از آن خود کرده اند.
کوتاه سخن اینکه علامه مجلسی ضمن اینکه بزرگ ترین مقام علمی و دینی و سیاسی عصر خویش بود و کتاب های تخصصی گرانسنگی فراهم کرده بود, به فارسی نویسی و ساده نویسی و عمومی نویسی نیز رو کرد و این کار را کسر شأن خود ندانست.
کتاب های نوع اول برای خواص و کتاب های نوع دوم برای عموم نوشته شده و مجلسی این دو گروه را, توأمان, مطمح نظر داشته است.