خلاصه ماشینی:
"به نظر بعضی از روانشناسان و پژوهشگران، اگر کودک فرصت و امکان تماس با اشیایی را بیاید که در اطراف او وجود دارد و بتواند آنها را آزمایش کند،خیلی زود متوجه میشود که اشیایی مانند مداد و خودکار و گچ از خود اثری مشخص بر سطوح مختلف مانند کاغذ یا تختهبر *امروزه دانشمندان علوم تربیتی سعی بر این دارند که از راه هنر،یعنی با فعالیت نیمکرهی راست مغز،به رشد و توسعهی نیمکرهی چپ کمک کنند و با ایجاد تعادل بین رشد دو نیمکرهی مغز،فردی متعادلبار آورند جای میگذارند که این موضوع دارای اهمیت بسیار اساسی است.
مفاهیم موجود در خطخطیهای کودک به عوامل فردی و تکاملی او بستگی دارد تفاوتهای فردی از همان آغاز نمایان میشود و چون دورهی خطنگاری قبل از نقاشی تمثیلی است بنابراین چیزی که در این دوره *کودک در سنین دو تا سه سالگی برای شکلهایی که میکشد اسم میگذارد.
این نشانهی آن است که او میخواهد با محیط اطراف خود ارتباطی با معنا پیدا کند (به تصویر صفحه مراجعه شود) (به تصویر صفحه مراجعه شود) نمایان میشود شخصیت کودک از نظر خلقوخو و قدرت جسمی اوست.
به عقیدهی کلوگ تمایل کودکان به ترسیم این شکل نشان دهندهی تلاش آنها برای رسیدن به نظم،هماهنگی و توازن کلی در نقاشیهای خویش است؛ اما شاهدی در دست نیست که نشان دهد کودکان این قبیل شکلها را رضایتبخش قلمداد میکنند یا نه؛تنها چیزی که میتوان گفت آن است که ما ناظرگاه و بیگاه این شکلها در نقاشیهای آنها هستیم."