خلاصه ماشینی:
"*** سرانجام دوران زندگی عبد الله نیز مثل همه افراد بشر سرآمد و عمر او پایان پذیرفت اما با این امتیاز که برخلاف بسیاری از انسانها که از میان میروند و اثری بعد از مرگشان از آنها باقی نمیماند ولی او با یک رشته افتخارات دیده از جهان پوشید،او انسانی بود با شهامت و حریت روح،توانسته بود سنگینی بار خرافهپرستی را از دوش خود بیندازد انسانی که چنان در کسب فضائل و ترک رذائل پیشرفته و موفق شده بود که بعد از جدا شدن از عالم خاکی این شایستگی و لیاقت را پیدا کرده که پیامبر اکرم رحمة للعالمین شخصا در مراسم تدفین او حاضر شود و بدست مبارک خویش ویرا در قبر جای دهد و این حسن ختام را بزندگی او ارزانی دارد،عبد الله مسعود در مراسم دفن او حاضر بود و مشاهده میکرد که چگونه رسول اکرم(ص)شخصا با خلوص و محبت کامل،تا لب گور یکی از یاران مخلص و محبان صادق خود را تشییع میکند و بدست خویش او را در لحد میخواباند و از این بالاتر در حق او میگوید:اللهم انی امسیت عنه راضیا فارض عنه:پروردگارا من از او راضیم تو نیز از او خشنود و راضی باش راستی حق داشت ابن مسعود که با دیدن این منظره چنان به هیجان آید که فریاد زندان کاش من جای عبد الله ذو البجادین بودم..."