چکیده:
نظریه حکمرانی خوب که با ویژگیهایی مانند مشارکت، شفافیت، پاسخگویی اثربخشی و
کارآیی و حاکمیت قانون تعریف میشود، الگویی برای توسعه پایدار انسانی با ساز و کار
تعامل عملی سه بخش دولت، بخش خصوصی و جامعه مدنی است.
این الگو به دنبال نقش حداقل دولت و توانمندسازی نهادهای مدنی و بخش خصوصی میباشد.
در این راستا بر رفتار تعاملی سه بخش دولت، نهادهای مدنی و بخش خصوصی تاکید میشود
و معتقد است دولت باید نقش هماهنگ کننده و تنظیمگر خود را تقویت نموده و به جای
تصدیگری به تنظیم و تسهیل روابط بپردازد.
در الگوی حکمرانی خوب بحث از دولت نماینده و دولت مشارکتی است که از این طریق راه
را برای فعالیت سایر بخشها هموار میسازد.
به منظور اعمال نقش فوق، الگوی دولت تسهیلگر در حکمرانی خوب با متغیرهایی مانند
دموکراسی، مشارکت، پاسخگویی، عدالت محوری و اثر بخشی پیشنهاد شده که در صورت تحقق
متغیرهای فوق در دولت، تعامل بین آن و دو بخش دیگر بیشتر خواهد شد. بررسی نظری این
الگو، هدف نهایی این مقاله خواهد بود.
خلاصه ماشینی:
"چکیده نظریه حکمرانی خوب که با ویژگیهایی مانند مشارکت، شفافیت، پاسخگویی اثربخشی و کارآیی و حاکمیت قانون تعریف میشود، الگویی برای توسعه پایدار انسانی با ساز و کار تعامل عملی سه بخش دولت، بخش خصوصی و جامعه مدنی است.
به منظور اعمال نقش فوق، الگوی دولت تسهیلگر در حکمرانی خوب با متغیرهایی مانند دموکراسی، مشارکت، پاسخگویی، عدالت محوری و اثر بخشی پیشنهاد شده که در صورت تحقق متغیرهای فوق در دولت، تعامل بین آن و دو بخش دیگر بیشتر خواهد شد.
Good Governance model مشارکت مردمی به منظور تاثیرگذاری بر سیاستگزاریهای عمومی، نقش بخش خصوصی به عنوان عامل تولید در تقویت سرمایهگذاریها و رشد تولید ناخالص ملی به منظور افزایش درآمد سرانه و پویایی اقتصاد و بازار و ایجاد رفاه نسبی، و در نهایت نقش دولت به عنوان تسهیل کننده فعالیتهای عمومی در فراهمسازی محیطی برای توسعه پایدار به منظور ایجاد ثبات و توسعه عدالت اجتماعی در جامعه(UNDP,1997)، از نقشهای مهم و اساسی هر یک از بخشها در تسهیل حکمرانی خوب خواهند بود.
نمودار 1: روابط بین دولت، بخش خصوصی و جامعه مدنی در حکمرانی خوب [به اسکن مراجعه شود] منبع:(UNDP,2000) نمودار فوق نشان میدهد که اداره امور عمومی با عزم و اراده و روابط تعاملی نهادهای مختلف امکانپذیر خواهد بود.
بانک جهانی به عنوان یکی از نهادهای بینالمللی معتبر در گزارشی که در سال 1989 منتشر نموده است، برای اولین بار حکمرانی خوب را به عنوان ارائه خدمات عمومی کارآمد، نظام قضایی قابل اعتماد و نظام اداری پاسخگو تعریف نموده است(stowe, 1992:391) UNDP[1]حکمرانی را همان اعمال قدرت سیاسی، اقتصادی و اداری برای مدیریت امور کشور در کلیه سطوح میداند."