خلاصه ماشینی:
"(3) انقلاب اسلامی و رویکردهای تکنوکراتیک بیشترین تاثیر معنوی انقلاب اسلامی بر همین گروه اخیر بود و چون آنان، انقلاب را سد راه برنامهریزی توسعه نمیدیدند، با نیروهای انقلابی اصولگرا، ائتلافی ملی ـــ مذهبی برقرار کردند؛ سازندگیهای اقتصادی ـــ اجتماعی بعد از انقلاب نیز از همین ائتلاف متاثر است؛ اما بخش مهمی از تکنوکراتها که در دل، حاضر به چنین وفاقی با انقلاب نبودند، مجبور شدند با توجه به وضعیت جدید پیش آمده، آرمانهای اقتصادیشان را تعقیب کنند؛ زیرا به گمان آنان اگر چه حکومت استبدادی به وسیله انقلابیان از هم پاشیده شد، مانع دیگری، یعنی انقلاب اسلامی، در راه برنامهریزی توسعه، جایگزین دولت مطلق مدرن شده است.
پیامدهای سیاسی ـــ اجتماعی نتیجه اصلی کارنامه تکنوکراتهای ایران امروز، هزینه کردن تمام توان مادی و معنوی جامعه به منظور صنعتی شدن کشور است؛ اما از آنجا که روشنفکران ایران، پیش از انقلاب، هویت «شبه مدرنیستی» پیدا کردهاند، نتیجه پروژههای نوسازی آنان نیز شبه مدرنیستی است و شاید از این هم کمرنگتر باشد؛ به طوری که تاکنون به دلیل اجرای برنامههای توسعه تکنوکراتها، به کشور توسعه یافته «شبه صنعتی» هم نزدیک نشدهایم.
نکته دوم آن است که به گمان او چون گفتمان توسعه عبارت از جذب، استحاله و در نهایت مسخ مفاهیم جدید علوم انسانی است، باید عامه مردم و مغزهای متفکر جامعه، یعنی روشنفکران به معنای عام کلمه، در مقابل تبلیغات اندیشه مهندسی اجتماعی عکس العمل منفی نشان دهند؛ زیرا: اگر افکار عمومی، در پرتو نقادی روشنفکران، پذیرای این اندیشه نباشد، واضح است که تبلیغ و اجرای طرحهای مهندسی اجتماعی، جاذبه خود را برای مبلغین تا حدود زیادی از دست خواهد داد."