خلاصه ماشینی:
"اما اظهارات بعدی مقامات دولتی (بهویژه صحبتهای چنی و رامسفلد در مورد محکوم به شکست بودن فرایند سازمان ملل) تعهد بوش به اظهاراتش را بهطور کامل از بین برد و باعث گردید تا بسیاری از ناظران خارجی تردید کنند که آیا واشنگتن به چیزی کمتر از جنگ راضی خواهد شد؟ جدا از همه اینها، اعتقاد همگان بر این بود که بنای ساختاز نظامی در خلیجفارس ناشی از تصمیمات سیاسی ایالات متحده است و همین موضوع باعث شد تا بسیاری نتیجه بگیرند که بروز جنگ اجتنابناپذیر است.
آنها با این سوال مواجه میشدند که آیا عراق، نخستین کشوری خواهد بود که در معرض حملات پیشگیرانه قرار خواهد گرفت؟ چه کسی تصمیم میگیرد که وجود یک تهدید، موجب تایید عملیات پیشگیرانه است؟ سازمان ملل چگونه قادر خواهد بود، تهاجمی بدون انگیزه به کشوری دیگر را تایید کند؟ در صورتی که کشورهای نظیر هندوستان، پاکستان، روسیه یا چین نسبت به حق خود درخصوص حمله پیشگیرانه به هر جا که احساس خطر کنند، پافشاری نمایند، چه رخ خواهد داد؟ بیشتر دنیا تصمیم گرفتند از اینکه شورای امنیت به اهرمی برای حملات پیشگیرانه به رهبری امریکا تبدیل شود، جلوگیری نمایند.
از سوی دیگر، باید اذعان نمود، اغلب اطلاعات اساسی که موجب شد، بیشتر نهادهای اطلاعاتی نتیجه بگیرند، عراق دارای تسلیحات شیمیایی و بیولوژیکی بوده و یا آنها را پنهان کرده است، از سوی بازرسان سازمان ملل ارایه گردیده و تنها همان اطلاعات برای توجیه عملیات نظامی کافی میبود؛ ولی سرعت جمعآوری و ارایه اطلاعات به ظاهر مطلوب واشنگتن نبود؛ بنابراین، مقامات ایالات متحده قضیه تهدید قریبالوقوع را وارد میدان کردند."