خلاصه ماشینی:
"بااینهمه، گرچه درکل نقش تاریخ شفاهی بهعنوان مکمل منابع مکتوب و نوشتاری پذیرفته شده است، اما ایراد بزرگ پژوهشگران ما در پرداختن به تاریخ شفاهی اکتفا به کسب اطلاعات از کسانی است که توانستهاند در عرصه تاریخ و سیاست به قدرت دست یابند؛ چنانکه در بررسی یک واقعه، تمایل غالب بر آن است که شخصیت مورد مصاحبه از افراد مشهور و درجه اول باشد و لذا از افراد مطلع درجه سه وچهار استفاده نمیشود؛ حالآنکه گاه افراد فعال در ردههای میانی قدرت، مسائل را بهتر تشخیص میدهند و از اطلاعات بسیار خوبی برخوردار هستند.
[17] محسن کاظمی ــ مورخ و تاریخنگار انقلاب اسلامی ــ درباره تاریخ شفاهی میگوید: «تاریخ شفاهی تکنیک، روش و شیوهای است که با استفاده از ابزار صوتی و تصویری نظیر ضبطصوت و یا دوربین فیلمبرداری، خاطرات، مشاهدات و مسموعات عامل (هدایتکننده، مجری و نقشآفرین) و یا شاهد و حاضر یک صحنه، رویداد و واقعه تاریخی را در قالب کلام و سخن (گفت) ثبت و ضبط مینماید.
اما چه باید کرد تا تاریخ شفاهی بهعنوان یکی از مهمترین و اساسیترین روشهای تاریخنگاری در کشور رو به ترقی نهاده و از آن در تحقیقات تاریخی به نحو مطلوبی استفاده گردد؟ برای بهبود و ارتقابخشیدن به سطح تاریخ شفاهی کشور، توجه به دو مساله ضروری است: 1ــ از سوی محافل علمی و دانشگاهی، بهویژه وزارت علوم، تحقیقات و فناوری، تاریخ شفاهی به عنوان یک «رشته دانشگاهی» ــ و نه صرفا درس دانشگاهی ــ در برنامه دانشگاهها گنجانده شود تا دانشجویان و علاقمندان به این رشته بتوانند با جدیت، پشتکار و امید بیشتر به تحصیل در این رشته و فعالیت در آن بپردازند."