چکیده:
همواره یکی از دغدغههای اساسی کارشناسان مدیریت و اقتصاد بهداشت در جهان اثرات
متقابل سلامت بر فقر و فقر بر سلامت بوده است.
در ابتدا آنچه بیشتر مدنظر بود و مورد توجه قرار میگرفت اثر پدیده فقر بر سلامت
بود یعنی اعتقاد بر این بود که اگر فردی دارای توان اقتصادی کافی نباشد، امکان
تغذیه مناسب، کسب آموزش کافی در زمینه بهداشت و نهایتا تامین سلامت خود و خانواده
خود را نخواهد داشت؛ این اعتقاد زمینهساز کمکهای مالی کشورهای دارا به کشورهای
ندار به منظور تامین کالری لازم برای نیازمندان در این کشورها شد.
شکی نیست که ثروت سلامت را افزایش میدهد زیرا افراد ثروتمند دسترسی بیشتری به
کالاهای افزایشدهنده سلامتی دارند ولی آنچه از اهمیت بیشتری برخوردار است همانا
اثر سلامت بر کاهش فقر و رشد اقتصادی هر کشور است زیرا سرمایه فرد نیازمند همان بدن
وی میباشد و از دست دادن سلامت فرد، منجر به فقر وی و در نتیجه افزایش فقر در
جامعه و کاهش رشد اقتصادی کشور میگردد؛ این امر در گزارش سالانه سازمان جهانی
بهداشت اینگونه منعکس گردیده است: کشورهایی که افرادی آموزشدیده و سالم دارند و
دارای وضعیت سیاسی با ثباتی میباشند، از رشد اقتصادی مناسبتری برخوردار بودهاند؛
در واقع این رابطه باید به صورت یک رابطه تعاملی مورد نقد و بررسی واقع گردد.
با عنایت به مطالب فوقالذکر در این مقاله علاوه بر بررسی وضعیت ایران به مباحث زیر
نیز پرداخته شده است:
ـ دسترسی فقرا به خدمات سلامتی؛
ـ توزیع عادلانه خدمات سلامتی؛
ـ ارتباط فرهنگ و سلامتی؛
ـ چگونگی شناسایی فقرا؛
ـ و نقش سلامت در توسعه اقتصادی.
خلاصه ماشینی:
"زیرا از این طریق اثر هزینه انجام شده بر افزایش سطح سلامت جامعه و نحوه توزیع آن قابل دستیابی نیست؛ معهذا اگر تغییرات شاخصهای اقتصادی کشورها را در کنار تغییرات شاخصهای سلامتی مورد بررسی قرار دهیم خواهیم دید روابط معناداری بین این دو یافت میگردد که در دهه گذشته توجه دانشمندان جهان را به خود جلب نموده است؛ به همین دلیل از سال 2000 سازمان جهانی بهداشت با تشکیل کمیسیونی با عنوان «اقتصاد کلان و سلامت» سعی نموده است بیش از پیش اثرات سلامت بر اقتصاد کلان کشورها و بالعکس را بررسی نموده و راهکارهایی را برای کشورها خصوصا کشورهای در حال توسعه و کمتر توسعهیافته پیشنهاد نماید.
و آسیبهای اجتماعی پیشگیری از معلولیتها، درمان سرپایی معتادین، مشاوره حضوری و تلفنی 30424 حمایت از زنان و کودکان بیسرپرست 30439 تعرفههای ترجیحی درمان بستری مناطق محروم 30304 خدمات بهداشتی درمانی روستایی 30307 خدمات درمان سرپایی روستاییان 30334 کمک به بیماران خاص (تالاسمی، هموفیلی) 30342 کمک به درمان بیماران نیازمند 30318 برنامه کمک به نهادهای مدنی (بیماریهای خاص) 30311 خدمات دارویی و ملزومات مصرفی پزشکی 30308 خدمات دارویی درمان سرپایی روستاییان 30303 خدمات درمانی 503708 کمک به جذامیان کشور خدمات فوقالذکر غالبا جنبه خدمات سلامتی داشته و گروه هدف آن گروههای خاص افراد نیازمند جامعه است، بدیهی است اینگونه تخصیص بودجه باعث کاهش نابرابری اجتماعی در دسترسی به خدمات سلامتی میگردد؛ اما آنچه شایان ذکر است این مطلب است که متاسفانه آمار دقیقی از وضعیت سلامت فقرا در ایران وجود ندارد؛ نتایج پژوهشی که توسط وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در اسفند سال 1381 انجام شده است نشان دهنده آن است که بیشتر کسانی که باید از خدمات سلامتی بهرهمند میشدند و از این خدمات محروم ماندهاند به دلیل فقدان توان مالی کافی بوده است."