چکیده:
در دو دهه اخیر اغلب کشورها برای ارتقای کیفیت آموزش عالی کوششهای ویژهای به عمل آوردهاند.در انجام این امر از رویکردهای ارزیابی(ارزشیابی)استفاده کردهاند.در میان رویکردهای گوناگون که برای این منظور وجود دارند،ارزیابی درونی دارای ویژگیهایی است که میتواند برای ارتقای مستمر کیفیت بهکار برده شود.در نظام آموزش عالی ایران در سال 1375 یک طرح ارزیابی درونی بهطور آزمایشی در شش گروه آموزشی در سه دانشگاه علوم پزشکی به اجرا درآمد.براساس دادههای حاصل از طرح یادشده،در این مقاله ابتدا چارچوب نظری ارزیابی درونی و سپس ضرورت استفاده از آن بیان میشود.پس از آن با تحلیل دادههای حاصل از اجرای آزمایشی ارزیابی درونی،رویکرد مناسب این نوع ارزیابی در دانشگاههای علوم پزشکی عرضه میشود.سرانجام چگونگی کاربرد آن در نظام آموزش عالی کشور مورد بحث قرار میگیرد.
خلاصه ماشینی:
"Journal of Psychology Education, 2001,Vol 5,No,2 رویکرد مناسب درونی برای ارتقای مستمر کیفیت گروههای آموزشی در دانشگاههای علوم پزشکی* عباس بازرگان استاد دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی،دانشگاه تهران جلیل فتح آبادی وزارت بهداشت،درمان و آموزش پزشکی بهرام عین الهی استادیار دانشکده پزشکی-دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی و وزارت بهداشت،درمان و آموزش پزشکی چکیده در دو دهه اخیر اغلب کشورها برای ارتقای کیفیت آموزش عالی کوششهای ویژهای به عمل آوردهاند.
براساس نتایج حاصل از اجرای این طرح این پرسش مطرح است که آیا میتوان رویکرد مناسب برای ارزیابی درونی را جهت بهبود کیفیت آموزشی دانشگاههای علوم پزشکی عرضه کرد؟ به منظور پاسخگویی به پرسش یادشده،با استفاده از دادههای حاصل از اجرای ارزیابی درونی در گروههای آموزشی ششگانه،پرسشهای زیر موردنظر قرار گرفت: 1-برای ارزشیابی درونی گروههای آموزشی درمانی،فرایند تدوین هدفها چگونه است؟ 2-چگونه میتوان مطلوبیت عوامل درونداد را در گروههای آموزشی درمانی ارزیابی کرد؟ 3-چگونه میتوان مطلوبیت فرایند اصلی(تدریس-یا دگیری)را در گروههای آموزشی ارزیابی کرد؟ 4-چگونه میتوان مطلوبیت عوامل برونداد(دانشآمورختگان)را ارزیابی کرد؟ 5-رویکرد مناسب برای ارزیابی درونی در گروههای آموزشی چیست؟چگونه میتوان آن را به کار برد؟ با اجرای طرح پژوهشی به پرسشهای یادشده پاسخ داده شد و چارچوبی فراهم آمد که به کمک آن میتوان ارزیابی درونی را در گروههای آموزشی در نظام آموزش عالی کشور به انجام رساند.
در این تجربهها،در فرایند ارزیابی به بازنگری هدفهای آموزشی و پژوهشی توجه نشده و برای قضاوت درباره کیفیت رشتههای آموزش عالی مورد ارزیابی،فقط وضعیت گذشته موردنظر قرار گرفته است.
از ارزیابی درونی برای مقاصد زیر استفاده شده است:الف)آشکار کرن جنبههای مختلف(درونداد،فرایند،برونداد و پیامد)کیفیت نظام دانشگاهی؛ب)یاری دادن به خود-تنظیمی امور نظام دانشگاهی؛ج)بهبود بخشیدن به کیفیت نظام دانشگاهی؛د) مشارکت دادن اعضای هیات علمی در شفافسازی امور دانشگاهی،قدرت سپاری1به آنان و پاسخگو کردن نظام دانشگاهی نسبت به نیازهای جامعه."