چکیده:
ی به طرف ویژگیهای روانیتر و انتزاعیتر تحول مییابد.همچنین در اواخر نوجوانی در مقایسه با کودکی میانی، مجاورت فیزیکی در دوستی افزایش قابل ملاحظهای مییابد.علاوه بر آن،دوستی در بین نوجوانان در اواخر نوجوانی در مقایسه با اوایل نوجوانی و کودکی میانی دارای پایداری و ثبات بیشتری بوده و تقابل در دوستی بیشتر مشاهده میشود.کودکان و نوجوانان دختر در پژوهش حاضر در هر سه دوره تحول به دوست خود اعتماد داشتند و از ارتباطات خود احساس رضامندی دارند،ولی آنان کمتر با دوستان خود«درددل»(خودفاشسازی)میکنند.
خلاصه ماشینی:
"زیرا انتظارات جدید از دانش کودک نسبت به تعاملات قبلی ایجاد شده است(بیجلو،7791،به نقل از ماسن و همکاران 8631) پژوهش حاضر با توجه به نتایج پژوهشهای انجامشده در زمینه تحول دوستی،به بررسی ملاکها و کیفیت دوستی و روند تحولی آن در بین کودکان و نوجوانان دختر شهر تهران(سال تحصیلی 57-4731)میپردازد.
همچنین ملاک شباهت در دوره کودک میانی و مجاورت فیزیکی در دورههای اوایل نوجوانی و اواخر نوجوانی کمترین فراوانی را در ملاکهای انتخاب بهترین دوست در بین آزمودنیها داشته است.
فراوانی،درصد و میزان همخوانی ابعاد کلی ملاکهای انتخاب بهترین دوست در بین کودکان،نوجوانان دختر در سه دوره تحولی (به تصویر صفحه مراجعه شود) بررسی کیفیت دوستی در بین کودکان و نوجوانان پنج عامل مجاورت فیزیکی،خودفاشسازی،رضایتمندی،اعتماد و تقابل در کیفیت دوستی مورد بررسی قرار گرفت.
درحالیکه،در پژوهش حاضر آزمودنیها در هر سه دوره تحولی در انتخاب دوست به ملاک اخلاق متعارف بیشترین توجه را داشتهاند و آزمون مجذور خی نیز بین سه دوره تحولی تفاوت معناداری را در این زمینه نشان نداده است.
از سوی دیگر،نتایج تحلیل واریانس نشان داد اثر اصلی کیفیت دوستی بر گروههای سنی(کودکی میانی،اوایل نوجوانی و اواخر نوجوانی)فقط در عوامل مجاورت فیزیکی و تقابل معنادار است و در سه عامل دیگر،رضایتمندی،اعتماد و درددل کردن (خودفاشسازی)معنادار در عامل مجاورت فیزیکی(در کنار یکدیگر بودن یا تماس بیشتر) در دو گروه سنی کودکی میانی و اواخر نوجوانی بیانگر آن است که در دوره ابتدایی کودکان ارتباط فیزیکی کمتری با دوستان خود دارند و این ارتباطات به محیط مدرسه محدود میشود."