چکیده:
اطلاعات و اطلاع رسانی از جمله مباحثی است که با نشانهشناسی و معناشناسی
ارتباط مییابد. معناشناسی نیز به عنوان مطالعهای کاملا رفتاری در ابعاد اجتماعی زبان
تمرکز مییابد. از آنجا که علم اطلاعرسانی با انتقال اطلاعات، جامعه زبانی، شبکههای
ارتباطی، مفاد و محتوای متن، و تعاملات انسانی سرو کار دارد، مقاله حاضر بر آن است
تا با استفاده از نظریات و رویکردهای موجود، اطلاعات را از لحاظ معنایی و نیز نحوه
انتقال آن را در هریک از موارد پیشگفته مورد بررسی قرار دهد.
خلاصه ماشینی:
"از آنجا که علم اطلاعرسانی با انتقال اطلاعات، جامعه زبانی، شبکههای ارتباطی، مفاد و محتوای متن، و تعاملات انسانی سرو کار دارد، مقاله حاضر بر آن است تا با استفاده از نظریات و رویکردهای موجود، اطلاعات را از لحاظ معنایی و نیز نحوه انتقال آن را در هریک از موارد پیشگفته مورد بررسی قرار دهد.
افرادی چون هایدگر و هابرماس معتقدند که زبان صرفا ابزاری در جهت انتقال معنا نیست که فقط نقش بازنمایی داشته باشد، بلکه ابزاری است که ارتباط مستقیمی با ایجاد و ابداع واقعیتهای اجتماعی دارد؛ یعنی نقشی فراتر از فهم و درک موضوع مییابد و صرفا از آن استفاده نمیشود که ارتباط ما با موضوع را بهصورت مدرک با مدرک مطرح کند؛ بلکه فراتر از ابزار انتقال معنا قرار گرفته و در ایجاد و زایش واقعیتها چه در سطح فردی و چه در سطح اجتماعی نقش حساس و مهمی را ایفا میکند.
روش کار روانشناسانه بدین صورت است که درمانگر، عملا از ابراز هرگونه واکنشی در قبال بیمار پرهیز میکند و همه فشارهای خارجی دیگر را در یک وضعیت کنترل شده، به حداقل میرساند؛ در نتیجه بیمار قادر میشود آزادانه اندیشههای آگاهانه و رؤیاهایش را با تجربه سرکوب یا فراموش شده مرتبط سازد و با تأمل در تجربههای پیشینی، اطلاعات سرکوب شده را در آگاهی خویش از نو جذب کند و بر ادارکهای حسی، واکنشها، امیال غیر ارادی، و ممنوعیتهای خویش، یعنی مواردی که روان او را رنجور میساختند، کنترل داشته باشد."